تفاوت ۴ دولت در خرج درآمدهای نفتی
آیا رییسجمهورها و به طور کلی قوه مجریه توان تاثیرگذاری ندارند و بر اقتصاد بیتاثیر هستند؟
در تصمیمات کلان «فرهنگی» یا «سیاست خارجی» این موضوع قابل بحث است، اما تقریبا تردیدی وجود ندارد که مهمترین حیطهای که دولت در آن اصلیترین بازیگر است، «تصمیمات اقتصادی» است.
مهمترین پیشران رشد اقتصادی در کشورهای در حال توسعه، «سرمایهگذاری» است. سرمایهگذاری هم از قدیمالایام از زمان قرارداد کنسرسیوم با «صادرات نفت» همبسته بوده است.
به عنوان یک شاهد مثال مهم اینکه هر دلار صادرات نفت (با کسر تورم دلار) به چند تومان «سرمایهگذاری» (با کسر تورم ریال) تبدیل شده است، جای تامل بسیار دارد.
سیاست ارزی مبتنی بر تثبیت نرخ ارز و دلارپاشی در نیمه دوم دهه ۸۰ شمسی باعث شد تا داراییهای بیننسلی نفت به جای تبدیلشدن به زیرساختهای عمرانی «راه و راهآهن و بندر» یا «سرمایهگذاری در کشورهای خارجی» یا «واردات تکنولوژیهای نو»، که عمر خدمت بلندی دارند، بیشتر صرف واردات کالاهای مصرفی و واسطهای شوند که منبع درآمدی برای آینده نیستند.
تیتر یک در اکوایران
پربینندهترینها
-
هشدار آذربایجان به هند و فرانسه درباره تسلیح ارمنستان
-
جنگ جهانی سوم؟ تهدید متحد پوتین به حمله علیه فرانسه و لهستان
-
از سنت پترزبورگ به خلیج فارس؛ پیروز بزرگ جنگ اوکراین کیست؟
-
قیمت این خودروی سایپا متقاضیان را سوپرایز کرد/ خودروسازان گرانی را استارت زدند
-
بازار مسکن اصفهان در حالت استندبای
-
حماس برای زمین گذاشتن اسلحه شرط گذاشت
-
انکار از سرگیری مذاکرات احیای برجام/ واشنگتن پاکستان را بابت تجارت با تهران تهدید کرد
-
اهمیت سفر خاندوزی برای دلار تهران/ ریسک مالیات بر عایدی برای دلار
-
تحریمهای جدید آمریکا، بریتانیا و کانادا در واکنش به عملیات موشکی ایران