تفاوت ۴ دولت در خرج درآمدهای نفتی
آیا رییسجمهورها و به طور کلی قوه مجریه توان تاثیرگذاری ندارند و بر اقتصاد بیتاثیر هستند؟
در تصمیمات کلان «فرهنگی» یا «سیاست خارجی» این موضوع قابل بحث است، اما تقریبا تردیدی وجود ندارد که مهمترین حیطهای که دولت در آن اصلیترین بازیگر است، «تصمیمات اقتصادی» است.
مهمترین پیشران رشد اقتصادی در کشورهای در حال توسعه، «سرمایهگذاری» است. سرمایهگذاری هم از قدیمالایام از زمان قرارداد کنسرسیوم با «صادرات نفت» همبسته بوده است.
به عنوان یک شاهد مثال مهم اینکه هر دلار صادرات نفت (با کسر تورم دلار) به چند تومان «سرمایهگذاری» (با کسر تورم ریال) تبدیل شده است، جای تامل بسیار دارد.
سیاست ارزی مبتنی بر تثبیت نرخ ارز و دلارپاشی در نیمه دوم دهه ۸۰ شمسی باعث شد تا داراییهای بیننسلی نفت به جای تبدیلشدن به زیرساختهای عمرانی «راه و راهآهن و بندر» یا «سرمایهگذاری در کشورهای خارجی» یا «واردات تکنولوژیهای نو»، که عمر خدمت بلندی دارند، بیشتر صرف واردات کالاهای مصرفی و واسطهای شوند که منبع درآمدی برای آینده نیستند.
تیتر یک در اکوایران
پربینندهترینها
-
چه کسانی مشمول تعطیلی پنجشنبهها میشوند؟
-
نبرد برای اوکراین به فضا کشیده شد؛ روسیه ماهوارههای آمریکا را تهدید کرد
-
معاملهای عجیب؛ آب ایران راهی هلند میشود!
-
گوشت برای فقرا ارزان شد/ تداوم گرانی گوشت سایر دهک ها
-
شایعهای که برای بازار ارز و بورس مهم است
-
بازدارندگی ربوده شده تلآویو و اشتباه بزرگ محاسباتی بیبی؛ اوضاع از کنترل خارج میشود؟
-
تهدید قطر به کنارهگیری از میانجیگری آتشبس در غزه
-
قیمت این خودرو در کارخانه یک شبه 150 میلیون تومان گران شد / متقاضیان نقره داغ شدند
-
فصل جدیدی در سیاست دفاعی تهران؛ گذار از صبر استراتژیک به دفاع چندلایه