معامله جان با نان در بلوچستان

فاصله ۱۵۰۰ کیلومتری از پایتخت گویا این خطه مهم به همراه ویژگی‌های اقتصادیش را به فراموشی سپرده، اما آیا این استان پتانسیلی برای سرمایه‌گذاری ندارد؟ 

جنوب شرقی ترین استان ایران

 سرزمین سیستان و بلوچستان،‌ استانی که این بار به خاطر سوخت بران به سرتیتر محافل خبری بدل شد.

استانی با جمعیت بیش از ۲میلیون و ۷۰۰ هزار نفر که تورم از یک سو بر روی شانه های نحیف اقتصاد محلیش فشار می آورد و از سمت دیگر ناکارآمدی تصمیمات، این منطقه استراتژیک را با مشکلات بسیار مواجه کرده است. تب تورم نقطه به نقطه برای بهمن ۹۹ در این استان ۴۷.۵ درصد ثبت شد، از سوی دیگر میانگین نرخ بیکاری که در دهه اخیر در حدود ۱۴ درصد بوده است به مشکلات دامن زده. بیکاری جوانان را به حیطه فرا قانون کشانده تا از طریق مشاغلی چون سوخت بری امرار معاش کنند. اما آیا این استان پتانسیلی برای سرمایه گذاری ندارد؟

پتانسیل های اقتصادی سیستان

بررسی ها حاکی از آن است که سیستان و بلوچستان با مشکلات عدیده ای در بخش تامین آب و کشاورزی روبه روست، اقتصاد محلی که به صنعتی شدن رو نیاورده در کنار محرومیت های بسیار آموزشی و بهداشتی منطقه را برای سرمایه گذاری بایر کرده است. هرچند که سیتسان با مشکلات تنگناهای طبیعی، زیربنایی و فیزیکی، مالی و سرمایه ای، نهادی و قانونی مواجه است اما فرصت های بسیاری در دل این کویر جغرافیایی نهفته که میتواند آن را به بهشت اقتصادی بدل کند. در اینجا به چند بخش مولد اما دور از چشم میپردازیم:

بخش شیلات استان از طریق پرورش میگو میتواند به اشتغال و صادرات کمک کند اما متاسفانه مشکلات و سو تدبیر مدیریتی باعث غفلت از این بخش شده است، از مشکلات صیادی و نبود تکنولوژی تا بحث صادراتی و بین اللملی.

بنابر مطالعات زمین شاختی، سیستان و بلوچستان بستری از معادن را دل خود دارد که نیازمند کارهای تحقیقاتی و اکتشافی است، کاری که منجر به توسعه اقتصادی این استان میشود همچنین  امکانات بندری و همسایگی با کشورهای پاکستان و افغانستان و موقعیت ویژه بندر چابهار درخارج از تنگه هرمز و دسترسی به آبهای آزاد امکان آن را فراهم می سازد که فرآورده های جهت صادرات و فرآوری به خارج از کشور صادر شود . 

بخش صادراتی در این استان سال هاست مغفول مانده است، از این رو حضور بانک هایی با رویکرد صادراتی و همچنین بررسی قوانین مرزی و گمرکی بیش از پیش احساس میشود چرا که بالا بودن غیرمنطقی تعرفه ها باعث رونق و رواج قاچاق کالا شده و پایین بودن کیفیت محصولات صادراتی استان زمینه را برای ورود کالاها بیشتر کرده و صادرات را به سمت محصولات نفتی برده.

فاصله ۱۵۰۰ کیلومتری از پایتخت گویا این خطه مهم به همراه ویژگی های اقتصادیش را به فراموشی سپرده، در چهاردهه اخیر دولت ها برای توسعه سیستان و بلوچستان تدوین نکرده اند و از ویژگی ها ژئوپلوتیک آن غفلت کرده اند و در این میان اگر بخش خصوصی به دنبال این بخش حرکت کرد قوانین و بروکراسی دولتی آن ها را داسرد کرد. از این رو لزوم آن میرود دولت و بخش خصوصی دست در دست هم به پیشرفت این استان کمک کنند،‌ توجه به جاده سازی، توسعه ریلی، بهره بردن از بنادر مهم و شریان های حیاتی دریایی و صنعت گردشگری میتواند سهم عمده ای را در این بین بازی کند.