علی رضا کلاهی صمدی با روایت نحوه شکل گیری و ورود سرمایه گذاری جسورانه و کسب و‌ کارهای نوپا به ایران از وجود دو سوتفاهم درباره آنها می گوید.

سوتفاهم نخست از جانب برخی نهادهای حاکمیتی است که تصور می کردند این کسب و کارها بخشی از پروژه نفوذ کشورهای خارجی هستند.

او سوتفاهم دوم را از ناحیه کسانی می داند که عکس گروه نخست اعتقاد دارند: این کسب و کارها وابسته به برخی نهادهای حاکمیتی هستند.

او در بخشی از گروه دوم ردپای رقبای منطقه ای را می بینند که برنده تحلیل رفتن  کسب و کارهای نو پا در ایران هستند.سریع ترین عایدی آنها جذب مغزها و مهندسان ایرانی است.

کلاهی می گوید: آنچه بر کسب و کارهای نوپا در این چند ماه گذشت از جنس اتفاقاتی است که برای کسب و کارهای اقتصادی در سال ۵۷ رخ داد؛ قضاوت های بعضا شتابزده بر پایه برچسب ها.