در حال حاضر بیش از ۷۰۰۰ شرکت چند ملیتی در کشور فعالیت می‌کنند که بیش از دو سوم تولیدات و فروش مستقیم صادرات آن را تشکیل می دهند. این کشور حالا با حدود ۳.۳ میلیون نفر نیروی کار، قادر به تولید تولید ناخالص داخلی بیش از ۳۶۰ میلیارد دلار در سال شده و یکی از بهترین مکان‌ها برای زندگی محسوب می‌شود. اما عبور از این دوران و ورود به درواره های توسعه اقتصادی چگونه برای هنگ کنگ رخ داد؟

 

چه شده که سنگاپور  به یکی از قوی ترین اقتصادهای جهان تبدیل شده؟

بیش از ۱۰۰ سال، سنگاپور تحت کنترل انگلیس بود. اما وقتی انگلیسی ها نتوانستند از مستعمره در برابر ژاپنی ها در طول جنگ جهانی دوم محافظت کنند، این باعث ایجاد احساسات ضد استعماری و ملی گرایی شدیدی شد که متعاقباً به استقلال سنگاپور منجر شد.

در تاریخ ۳۱ آگوست ۱۹۶۳، سنگاپور از انگلیس جدا شد و با مالزی ادغام شد و فدراسیون مالزی را تشکیل داد. دو سالی که سنگاپور به عنوان بخشی از مالزی گذراند، سالهای سختی برای هر دو کشور بود. شورش های خیابانی و خشونت بسیار رایج شد. سرانجام پارلمان مالزی رأی به اخراج سنگاپور از مالزی داد. سنگاپور در ۹ آگوست ۱۹۶۵ با یوسف بن ایشاک به عنوان اولین رئیس جمهور استقلال رسمی یافت.

پس از استقلال، سنگاپور همچنان با مشکلات روبرو شد. بسیاری بیکار بودند. بیش از دو سوم جمعیت آن در محله های فقیرنشین و سکونتگاه های حاشیه نشین شهر زندگی می کردند. سنگاپور فاقد منابع طبیعی، زیرساخت های مناسب و تأمین آب کافی بود. به منظور تحریک توسعه، لی نخست وزیر آن، به دنبال کمک بین المللی بود ، اما درخواست های او بی پاسخ ماند.

عملی ترین راه حل برای حل مشکلات اقتصادی و بیکاری سنگاپور، شروع یک برنامه جامع صنعتی سازی با تمرکز بر صنایع پرکار بود. سنگاپور هیچ سنت صنعتی نداشت اما چگونه قدم‌های ابتدایی برای قرار گرفتن در یک دوران طلایی را برداشتند.

به این ۶ قدم توجه کنید

جلب سرمایه گذاری خارجی

رهبران سنگاپور تحت فشار برای یافتن کار برای مردم خود شروع به آزمایش جهانی شدن کردند. لی و همکارانش می دانستند که باید با کشورهای پیشرفته در ارتباط باشند و شرکتهای چند ملیتی را متقاعد کنند که در سنگاپور سرمایه گذاری کنند.

محیط امن و عاری از فساد

برای جلب سرمایه گذاران، سنگاپور مجبور به ایجاد محیطی امن، عاری از فساد و مالیات کم بود. افرادی که وحدت ملی، سیاسی یا شرکتی را تهدید می کردند به سرعت و بدون تشریفات قانونی به زندان افتادند. قوانین تعجب آور، اما مناسب تجارت، مورد توجه سرمایه گذاران بین المللی قرار گرفت.

شرایط سیاسی پایدار

 بر خلاف همسایگانش، که در آن شرایط سیاسی و اقتصادی غیرقابل پیش بینی بودند، سنگاپور بسیار پایدار بود. علاوه بر این، سنگاپور با موقعیت مناسب و سیستم بندری، مکانی ایده آل برای تولید کالا بود.

مطلوب شدن شرایط سرمایه گذاری

تا سال ۱۹۷۲، تنها هفت سال پس از استقلال ، یک چهارم شرکتهای تولیدی سنگاپور یا متعلق به شرکتهای خارجی یا سرمایه گذاری مشترک بودند و ایالات متحده و ژاپن سرمایه گذاران عمده بودند. در نتیجه جو ثابت سنگاپور، شرایط مطلوب سرمایه گذاری و گسترش سریع اقتصاد جهان از ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۲ ، تولید ناخالص داخلی این کشور رشد دو رقمی سالانه را تجربه کرد.

آموزش نیرو انسانی ماهر

این کشور مدارس فنی بسیاری تأسیس کرد و به شرکتهای بین المللی پول پرداخت کرد تا کارگران غیر ماهر خود را در زمینه فناوری اطلاعات، پتروشیمی ها و الکترونیک آموزش دهد. امروز، سنگاپور یک جامعه مدرن و صنعتی است و تجارت داخلی همچنان در اقتصاد آن نقش اساسی دارد. بندر سنگاپور پس از شانگهای شلوغ ترین بندر حمل و نقل جهانی است.

 تبدیل کردن گردشگری به مزیت نسبی

صنعت جهانگردی سنگاپور نیز رونق دارد و سالانه بیش از ۱۴ میلیون بازدید کننده را به خود جذب می کند. صنعت گردشگری پزشکی و گردشگری آشپزی کشور نیز به لطف میراث فرهنگی سنگاپور و فناوری پیشرفته پزشکی، کاملاً موفق شده اند.

سنگاپور با وجود کوچک بودن، در حال حاضر چهاردهمین شریک تجاری ایالات متحده است. در حال حاضر بیش از ۷۰۰۰ شرکت چند ملیتی در کشور فعالیت می کنند که بیش از دو سوم تولیدات و فروش مستقیم صادرات آن را تشکیل می دهند. این کشور حالا با حدود ۳.۳ میلیون نفر نیروی کار، قادر به تولید تولید ناخالص داخلی بیش از ۳۶۰ میلیارد دلار در سال شده و یکی از بهترین مکانها برای زندگی محسوب میشود