حلقه‌های مفقوده بن‌بست در ضدحمله اوکراین

به گزارش اکوایران، هنگامی که اوکراین ضدحمله بزرگ خود را در بهار امسال آغاز کرد، مقامات نظامی غربی می‌دانستند که کیف تمام آموزش‌ها یا تسلیحات - از گلوله‌ها گرفته تا هواپیماهای جنگی - را که برای بیرون راندن نیروهای روسی نیاز دارد، ندارد. شاید آن‌ها در آن زمان تنها به شجاعت و تدبیر اوکراینی‌ها دل بسته بودند و نیازی به ارسال تسلیحات نمی‌دیدن.

طبق آنچه در گزارش وال استریت ژورنال آمده،  میادین مین عمیق و مرگبار، استحکامات گسترده و نیروی هوایی روسیه تا حد زیادی مانع از پیشرفت قابل توجه نیروهای اوکراینی شده است. 

از آنجایی که احتمال هرگونه پیشرفت در ضدحملۀ اوکراینی‌ها در مقیاس بزرگ کمرنگ می‌شود، چشم‌انداز نگران‌کننده‌ای را برای واشنگتن و متحدانش از یک جنگ طولانی‌تر ایجاد می‌کند - جنگی که نیاز به تزریق عظیم از تسلیحات پیشرفته و ارائه آموزش بیشتر برای دادن شانس پیروزی به کیف دارد.

تردیدهای آمریکا درباره جنگ اوکراین

محاسبات سیاسی برای دولت بایدن پیچیده است. بسیاری در واشنگتن بر این باورند که نگرانی در کاخ سفید در مورد تأثیر جنگ بر مبارزات انتخاباتی باعث شده است تا در مورد میزان حمایت از کیف احتیاط بیشتری شود.

در نزدیکی شهر باخموت، یک سرباز اوکراینی در حال شلیک به سمت نیروهای اوکراینی

تردید آمریکا با تغییر دیدگاه‌ها در اروپا در تضاد است، جایی که رهبران بیشتری در ماههای اخیر به این باور رسیده‌اند که اوکراین باید در مناقشه پیروز شود - و روسیه باید شکست بخورد - تا امنیت این قاره تضمین شود.

اما ارتش‌های اروپایی منابع کافی برای تأمین تمام نیازهای اوکراین برای بیرون راندن ارتش مسکو از تقریباً 20 درصد از کشور تحت کنترل خود ندارند. دیپلمات‌های غربی می‌گویند که اگر رهبران اروپایی بی میلی آمریکا را احساس کنند، بعید است که به طور قابل توجهی حمایت از کیف را افزایش دهند.

تغییر در بادهای سیاسی فراآتلانتیک، که در تنش‌های بین ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین و مقامات آمریکایی در نشست اخیر سازمان پیمان آتلانتیک شمالی در لیتوانی مشهود است، در حالی رخ داده است که به نظر می‌رسد حمله مورد انتظار اوکراین متوقف شده است. ناتوانی کیف در پیشرفت در برابر دفاع روسیه، بسیاری از ناظران نظامی غربی را متقاعد کرده است که نیروهای اوکراینی به آموزش بیشتر در مانورهای نظامی پیچیده، دفاع هوایی قوی‌تر و زره‌های بسیار بیشتر نیاز دارند.

سرویس‌های اطلاعاتی اوکراین و غرب نشان می‌دهند که ارتش مسکو به دلیل خستگی، تدارکات ضعیف و درگیری‌های داخلی بین رهبران روسیه با روحیه پایین دست و پنجه نرم می‌کند. به نظر می‌رسد روسیه قادر به تصرف ابتکار عمل و حمله به مواضع اوکراینی نیست، اما نیروهایش به اندازه کافی قوی هستند تا صدها مایل از استحکامات و تعداد زیادی هواپیما را که نیروهای کی یف را دور نگه می دارند، نگه دارند.

وضعیت تغییری شدید نسبت به سال گذشته دارد، زمانی که جنگنده‌های ناهماهنگ اوکراین مسکو و جهان را با توقف و سپس عقب راندن تعداد بسیار بیشتری از نیروهای روسی از اطراف کیف و سپس خارکف و خرسون مبهوت کردند.

در آن نبردها، اوکراین از یک دفاع بسیار متحرک و غیرمتمرکز در برابر نیروهای زمینی بزرگ‌تر اما سخت‌گیر روسیه استفاده کرد. مسکو از نیروهای هوایی مهیب خود استفاده محدودی کرد و نتوانست برتری هوایی را به دست آورد که به نوبه خود به نیروهای زمینی اوکراین اجازه داد تا نیروهای روسی و تجهیزات آنها را مورد ضرب و شتم قرار دهند.

اکنون اوکراین در حال حمله به مواضع روسیه است که در آن نیروها ماه‌ها فرصت داشته‌اند تا دفاعی گسترده از جمله میادین مین، موانع و سنگرها را بسازند. دکترین نظامی غرب بر این باور است که برای حمله به یک دشمن سرکوب‌شده، یک نیروی مهاجم باید حداقل سه برابر اندازه دشمن باشد و از ترکیبی هماهنگ از نیروهای هوایی و زمینی استفاده کند.

سربازان کیف فاقد انبوه، آموزش و منابع لازم برای پیروی از این نسخه‌ها هستند.

برتری هوایی؛ ضامن پیروزی

فرانتس استفان گادی، تحلیلگر نظامی مستقل که اخیراً از خطوط مقدم اوکراین بازدید کرده است، می گوید: «اکراین واقعاً باید بتواند عملیات نظامی را افزایش داده و هماهنگ کند، اگر می خواهد بتواند از طریق دفاع روسیه بشکند».

اعضای سرویس اضطراری ارتش اوکراین منطقه‌ای را برای مین‌روبی در نزدیکی روستای بلاهوداتنه اوکراین بازرسی می‌کنند.

گدی گفت که اوکراین به جای متمرکز کردن نیروها در حملاتی که شامل رگبار رگبار راکت‌ها و توپخانه می‌شود، به طور متوالی و با گلوله باران و به دنبال آن پیشروی‌های پیاده نظام حمله می‌کند.

انجام حملات همزمان در مقیاس بزرگ برای هر نیروی مسلحی دشوار است - حتی نیروهای غربی با تجهیزات بیشتر و بهتر از اوکراین - زیرا ادغام تعداد زیادی از نیروهای زمینی و هوایی در باله سریع و خشن یک حمله از پیش رو بسیار دشوار است.

هیچ نظامی غربی نیز بدون کنترل آسمان تلاش نمی‌کند تا دفاع مستقر را نقض کند.

جان ناگل، سرهنگ بازنشسته ارتش ایالات متحده که اکنون دانشیار مطالعات جنگ در کالج جنگ ارتش ایالات متحده است، می گوید: «آمریکا هرگز تلاش نمی‌کند یک دفاع آماده را بدون برتری هوایی شکست دهد، اما آنها [اوکراینی ها] برتری هوایی ندارند». نمی توان اغراق کرد که برتری هوایی چقدر برای نبرد زمینی با هزینه معقول از نظر تلفات مهم است.

زلنسکی در مصاحبه ای با وال استریت ژورنال در ماه می اذعان کرد که روسیه در جبهه برتری هوایی دارد و عدم حفاظت از نیروهای اوکراینی به معنای «تعداد زیادی از سربازان در نبرد خواهند مرد».

اوکراین امیدوار بود که شکاف هایی در استحکامات روسیه پیدا کند، سربازان را از طریق سیل بگذراند و آن نوع ویرانی را ایجاد کند که نیروهایش در سال گذشته در میان صفوف دشمن به دست آوردند. در عوض، میدان‌های مین متراکم غیرمنتظره، نیروهای مهاجم اولیه کیف را کند کرد و آنها را در معرض حملات هواپیماها و موشک‌های روسیه قرار داد.

پهپادهای روسی و هلیکوپترهای تهاجمی، به‌ویژه کشتی‌های کاموف کا-۵۲ «تمساح»، بسیار خطرناک بوده‌اند. هواپیماهای کا-52 که از مدرن ترین هواپیماهای روسیه هستند، می توانند بسیار پشت خطوط روسی باقی بمانند و بر داده‌های هدف‌گیری از پهپادهای نقطه‌زن که در جلوی هواپیما اسکن می‌کنند، تکیه کنند. برد موشک‌های ویخر هدایت‌شونده لیزری آنها تقریباً 5 مایل است که بیش از دو برابر برد موشک‌های ضدهوایی قابل حمل در تسلیحات اوکراین است.

تحلیلگران وزارت دفاع ایالات متحده در اوایل سال جاری می دانستند که نیروهای خط مقدم اوکراین با حملات هوایی روسیه مبارزه خواهند کرد. ارزیابی محرمانه پنتاگون در ماه فوریه، که ظاهراً توسط جک تکسیرا، خلبان گارد ملی هوایی فاش شده است، تعداد اندکی از سلاح‌های موجود در دستان اوکراینی را که می‌توانستند هواپیماهای دوردست را هدف قرار دهند، محاسبه می‌کند و به خطر «ناتوانی در جلوگیری از برتری هوایی روسیه» اشاره می‌کند.

جنگنده F-16؛ حلقه مفقود ضدحمله اوکراینی‌ها

کیف فاقد تجهیزات دفاع هوایی کافی - مانند باتری‌های پاتریوت ساخت ایالات متحده یا سیستم‌های متحرک آلمانی Gepard - برای استقرار بسیاری از خطوط مقدم نزدیک است. پاتریوت‌ها و سایر سیستم‌های بزرگ و کم‌تحرک نیز در برابر حملات هواپیماهای بدون سرنشین روسیه آسیب‌پذیر هستند.

کمبود دفاع هوایی و تسلیحات ضد هوایی در میدان نبرد اوکراین به روسیه این امکان را داده است که بر آسمان در امتداد بیشتر جبهه تسلط یابد.

نیروی هوایی روسیه آزمایش پرواز یک هلیکوپتر شناسایی و تهاجمی را انجام می‌دهد

داگلاس بری، کارشناس ارشد مؤسسه بین المللی مطالعات استراتژیک، یک اتاق فکر در لندن، گفت: «روس ها اکنون می‌توانند از داشته‌های هوانوردی خود استفاده بهتری کنند. روسیه بر کل اوکراین برتری هوایی ندارد، اما از منظر مدافع، آنها در موقعیت بسیار بهتری قرار دارند.»

مقابله با هواپیماهای روسی دلیل اصلی زلنسکی و تیمش برای ماه‌ها لابی کردن واشنگتن و متحدان اروپایی‌اش برای تامین جنگنده های جت F-16 ساخت آمریکا است. اوکراین تنها نیروی هوایی کوچکی از هواپیماها و هلیکوپترهای ساخت شوروی دارد.

به گفته مدافعان تهیه این هواپیماهای F-16، اوکراینی‌ها با داشتن این جنگنده‌ها می‌تواند به اندازه کافی تهدیدی برای هواپیماهای روسی باشند.

خلبانان و مکانیک‌های اوکراینی از طریق ائتلافی متشکل از حداقل 10 کشور اروپایی برای آموزش پرواز و نگهداری از جت های پیچیده آماده می شوند. اما بایدن هنوز مجوز لازم را برای تحویل F-16 به اوکراین نداده است و ایجاد زنجیره تامین برای پشتیبانی و تعمیر هواپیماها ماه ها طول می کشد. تحلیلگران می گویند که زودترین F-16هایی که می توانند در میدان نبرد ظاهر شوند احتمالاً اوایل سال آینده است.

اگر اوکراین هواپیماها را دریافت کند، تأثیر آنها بر جنگ به عوامل بسیاری بستگی دارد، از جمله تعداد عرضه شده، پیچیدگی تجهیزات داخل هواپیما و سیستم‌های تسلیحاتی ارائه شده برای تسلیح آنها. گنجاندن جنگنده‌های جت پیشرفته در برنامه‌های نبرد نیز بسیار پیچیده است و به سطح دیگری از هماهنگی در عملیات اوکراین نیاز دارد.

مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش ایالات متحده در ماه آوریل، در پاسخ به سوالی درباره F-16 برای اوکراین گفت: «در جنگ هیچ گلولۀ نقره‌ای وجود ندارد. نتایج نبردها و جنگ ها تابع بسیاری از متغیرها هستند.»