چقدر نگران چین هستید؟

مسلماً این یک سؤال نسبتاً مبهم است. آیا ما در مورد اتحادهای جهانی چین (یا تلاش برای ایجاد آنها) صحبت می‌کنیم؟ آیا مردم از قدرت و پتانسیل اقتصادی چین می‌ترسند یا از نفوذ آن به عنوان یک نیروی نظامی و فناوری؟ افزایش تنش بین چین و تایوان چه معنایی برای امنیت جهانی دارد؟ و در مورد یکی از محبوب‌ترین اپلیکیشن‌های دنیا، تیک‌تاک، چطور؟

مینسین پی، محقق آمریکایی-چینی علوم سیاسی و ستون‌نویس بلومرگ با انتشار یاداشتی با عنوان «چین در حال حاضر چقدر تأثیرگذار است؟» سعی کرده است نگرانی‌های غیر واقع‌گرایانه را برطرف کند. به نظر او برداشت عمومی از قدرت فزاینده چین بیش‌تر از واقعیت آن است و در اینجا پنج دلیل را برای صحت این ادعا عنوان کرده است:

1- قدرت نظامی بزرگ‌نمایی شده چین: با تمام صحبت‌های مقامات چینی در مورد افول غرب و ظهور شرق، چین عملاً در همه جبهه‌ها، هم‌چنان نسبت به ایالات متحده قدرت بسیار ضعیف‌تری است. آن‌چه چین به‌عنوان اقدامات ناعادلانه آمریکا می‌بیند -از جمله عملیات‌های نظارتی ایالات‌متحده در حریم هوایی بین‌المللی و آب‌های نزدیک به سواحل چین- صرفاً نشانه‌هایی اعمال قدرت ایالات متحده در رقابت خود با یک دشمن ضعیف‌تر است.

2- علاوه بر این، به گفته مینسین، چین در مورد جاه‌طلبی‌های ملی خود صحبت‌های بزرگی می‌کند، اما نمی‌تواند آن‌ها را عملی کند: «در موارد متعددی، رهبران پکن اولویت‌های ملی را مشخص کرده‌اند و حمایت خود را پشت این اهداف گذاشته‌اند. و بارها و بارها، این تلاش «کل ملت» که به معنای بسیج استعدادها و منابع یک کشور غول پیکر بوده است، تنها به اتلاف، اختلاس و شکست ختم شده است.»

3- به نظر برخی، اهرم مالی چین بر آمریکا نیز نگران کننده است، اما این موضوع نیز بیش از حد بزرگ شده است: «کمتر از 2 درصد از سرمایه‌گذاری‌های خارجی مستقیم ایالات متحده در چین است و شرکت‌های سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر آمریکا از سال 2010 تاکنون تنها حدود 60 میلیارد دلار در استارت‌آپ‌های چینی سرمایه‌گذاری کرده‌اند، در مقایسه با 1.3 تریلیون دلار سرمایه‌گذاری در آمریکا در همین مدت.

4- مینکسین می‌نویسد: اتحاد چین و روسیه نیز سست‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد، و اضافه می‌کند که نفوذ مساوی با اهرم‌فشار نیست. «ناچیز بودن ارزش قراردادهای اقتصادی امضا شده در سفر شی جین‌پینگ به مسکو - که به طور آشکار خط لوله دوم گاز از روسیه به چین را شامل نمی‌شد- نشان می‌دهد که چین حداقل در حال حاضر آماده پایبندی به مسکو نیست. این برای هر اتحادی بین دو ملت نشانه‌ای شوم است.»

5- توافق عربستان و ایران از نظر قدرت‌یابی پکن در شکل‌دهی به نظم جهانی قابل توجه است، اما هنوز پکن نمی‌تواند فرمان را به دست بگیرد. اگر چه چین در تلاش برای نفوذ گسترده‌تر در خاورمیانه است، اما با توجه به تفاوت منافع در میان قدرت‌های منطقه شاید این ماجرا برای پکن به عکس عمل کند.