اوکراین در تدارک ضد حمله بزرگ؛ گام اول چیست؟

به گزارش اکوایران، اوکراین طی نبردهایی مرگبار اما عمدتاً ایستا در مزارع برفی و پر از توپخانه و شهرهای ویران شده، حمله زمستانی روسیه را در خنثی کرد. اکنون نوبت اوکراین است که حمله کند.

بنابر گزارش نیویورک‌تایمز، نشانه‌هایی زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد این حمله در یک ماه آینده یا بیش‌تر در راه است.

سلاح‌های جدید غربی که می‌توانند در این حملات بسیار حیاتی باشند، مانند تانک‌های آلمانی لئوپارد ۲ و خودروهای مین‌ پاک‌کن آمریکایی، به اوکراین می‌رسند. هزاران نفر از نیروهای استخدام شده در یگان‌های تازه تاسیس برای نبرد تهاجمی آموزش می‌بینند. و فرماندهی نظامی سربازان نخبه را از مرگبارترین نبردها در شرق، در داخل و اطراف شهر باخموت باز داشته است تا در عوض آنها را به کارزار آتی بفرستد.

پس از بیش از یک سال جنگ، نبرد اوکراین به شدت دشوار شده است و هزینه‌های گزافی به همراه داشته است. اوکراین هزاران جنگنده با تجربه خود را از دست داده است. اکنون ستوان سامویلنکو، یک فرمانده کهنه کار و بازمانده محاصره شهر ماریوپل، از تجربیات خود برای آموزش نیروهای جدید استفاده می‌کند.

اهداف و چالش‌های ضدحمله

کمپین جدید اوکراین، آزمایشی برای توانایی ارتش این کشور برای تسلیح و بازسازی گردان‌ها و در عین حال حفظ انگیزه و مهارت‌های مانور پذیری است که در سه ضد حمله قبلی به آن‌ها برتری داده بود.

زمانبندی این حمله بسیار حیاتی است. موفقیت اوکراین در نبردهایش در دشت‌های جنوب شرقی، قدرت نظامی رو به کاهش روسیه را به دنیا نشان خواهد داد، نگرانی‌ها مبنی بر اینکه جنگ به باتلاق فرو رفته است را کاهش می‌دهد و به احتمال زیاد متحدان اوکراین را تشویق می‌کند تا کیف را در جنگ بیشتر تسلیح و تامین مالی کنند.

حمایت غرب تاکنون قوی بوده است اما تضمین شده نیست. برای مثال، انتظار می‌رود که بودجه ایالات متحده برای کمک‌های نظامی تا حدود ماه سپتامبر تمام شود، و یک مقام ارشد دفاعی آمریکا اخیراً آخرین محموله از گلوله‌های توپخانه و موشک ارسال شده به اوکراین را به عنوان «تلاش‌های نهایی» توصیف کرده است.

کلیف کوپچان، مدیر گروه اوراسیا، یک شرکت ارزیابی ریسک سیاسی در واشنگتن در مصاحبه‌ای گفت: «نکته کلیدی در نگاه نخبگان واشنگتن -که قاضی و هیئت منصفه این مسئله هستند- این است که اوکراین باید در حمله آینده قلمرو قابل توجهی به دست بیاورد.»

امّا چالش‌های پیش‌رو دلهره‌آور هستند.

افسران اوکراینی باید حملات توپخانه، پیاده نظام و خودروهای زرهی را -که باید از سنگرها، تله‌های تانک و میدان‌های مین روسی عبور کنند- به طور دقیقی هماهنگ کنند. در جنوب، یگان‌های روسی از زمانی که در ماه نوامبر از منطقه خرسون بیرون رانده شدند، در حال ساخت مواضع دفاعی بوده‌اند. تانک‌های پیشرفته غربی، با قابلیت تاب‌آوری و قدرت آتش بهتر، در از بین بردن این مواضع حیاتی خواهند بود.

نیروهای تازه‌نفس به میدان می‌روند

اوکراین قبل از تهاجم روسیه در سال گذشته، ارتش ثابتی متشکل از 260،000 سرباز داشت و به سرعت به حدود یک میلیون نفر افزایش یافت که در شاخه‌های مختلف سرویس‌های امنیتی و ارتش سلاح در دست گرفته‌اند. بر اساس برآوردهای غربی، در طول سال گذشته، حدود 100،000 سرباز اوکراینی کشته یا زخمی شده‌اند. اوکراین فاش نکرده است که چه تعداد نیرو را در این ضدحمله به کار خواهد گرفت.

به نظر می‌رسد که اوکراین قصد دارد از سرزمین‌های تحت اشغال روسیه در امتداد سواحل جنوبی دریای سیاه و آزوف، در نزدیکی کریمه عبور کند، یا شاید به دنبال تغییر روند  جنگ در منطقه شرقی دونباس باشد - یا هر دو.

ایولین فارکاس، مدیر موسسه مک کین در یک مصاحبه تلفنی گفت: «اگر سلاح‌ها و نیروهای آموزش دیده به موقع در محل قرار گیرند، اوکراین می‌تواند خساراتی را به ارتش روسیه وارد کند که می‌تواند پیامدهای ژئوپلیتیک گسترده‌ای داشته باشد.»

او نتیجه‌ای را مطرح کرد که زمانی غیرقابل تصور بود: اینکه اوکراین می‌تواند روسیه را به یک قدرت نظامی ضعیف در اروپای شرقی تبدیل کند که اهرم کمی در مذاکرات برای پایان دادن به جنگ دارد. خانم فارکاس گفت: «با ورود تسلیحات جدید غربی به خطوط مقدم و ده‌ها هزار سرباز اوکراینی که در داخل کشور و سایر نقاط اروپا آموزش دیده‌اند، خیلی چیزها می‌تواند تغییر کند».

با این حال، موفقیت اصلاٌ تضمین شده نیست. متحدین گاهاً در ارسال تسلیحات تردید داشته‌اند و سربازان مجبور بوده‌اند به گذراندن دوره‌های فشره تاکتیک‌های تهاجمی بسنده کنند.

راب لی، تحلیلگر نظامی در مؤسسه تحقیقاتی سیاست خارجی، می‌گوید: «آن‌ها باید در مدت کوتاهی چیزهای زیادی یاد بگیرند. نیروهای تازه‌نفس اوکراین باید قبل از اینکه همه تجهیزات را دریافت کنند عملیات در خط مقدم را آغاز کنند.»

تسلیحات و تجهیزات برای شکستن سنگرها و عبور از میادین مین در حال مهیا شدن هستند، هرچند مشخص نیست که آیا تعداد آن‌ها کافی است یا خیر.

ارتش اوکراین در توییتر خود تصاویری را از نفربرهای زرهی استرایکر و کوگار آمریکا، خودروهای زرهی ماردر آلمان و تانک‌های چلنجر بریتانیا منتشر کرده است. پنتاگون  هفته گذشته اعلام کرد که نیروهای اوکراینی در آمریکا آموزش‌های خود را برای استفاده از موشک‌های دفاع هوایی پاتریوت به پایان رسانده‌اند.

قدم اول چیست؟

تحلیلگران نظامی می‌گویند که ضدحمله اوکراین، حداقل در مراحل آغازین خود، می‌تواند به عبور از میدان‌های گسترده مین بستگی داشته باشد. برای انجام این کار، اوکراین به ماشین‌های مین‌زدایی قدیمی اما حیاتی که در زرادخانه خود از دوران شوروی دارد، متکی خواهد بود و حالا قرار است دستگاه‌های مین‌روبی بیشتری را از غرب دریافت کند.

ارتش روسیه دارای زرادخانه وسیعی از مین‌های ضد تانک و ضد نفر است، با نام‌های مستعار گوناگونی مانند بیوه سیاه و برگ، که برخی از آن‌ها برای پیچیده‌تر کردن فرایند مین‌زدایی با تله‌های انفجاری مجهز شده‌اند.

تحلیلگران نظامی می‌گویند که در ضد حمله، اوکراین احتمالاً بمباران‌های توپخانه‌ای فشرده را در امتداد خط مقدم باریکی انجام خواهد داد و به دنبال آن تیم‌های مین‌زدایی و تانک‌ها وارد خواهند شد.

آماده سازی نیروهای جدید برای جایگزینی سربازان خسته، مجروح و کشته شده از ماه‌ها قبل در جریان بوده است. ده‌ها هزار نیروی جدید در اروپا و داخل اوکراین آموزش دیده‌اند، از جمله در واحدهای گارد تهاجمی تازه‌تشکیل شده. حدود 35،000اوکراینی برای عضویت در این واحدهای تهاجمی ثبت‌نام کرده‌اند.

اما روحیه سربازان،  مسئله‌ای که اوکراین برای بیشتر طول جنگ در آن دست بالا را داشته است، بیشتر به چالش تبدیل شده است. در ده‌ها مصاحبه اخیر، سربازانی که در مواضع نزدیک باخموت می‌جنگیدند از مقیاس خشونت و مرگ ابراز ناامیدی  کردند. ماسیک، گروهبانی که در جنوب باخموت مشغول به کار بود، درباره وضعیت روحی خود گفت: «این دریا هرگز آرام نیست و دائماً بالا و پایین می‌رود. من می‌خواهم خانواده‌ام، بچه‌هایم را ببینم.»

در یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های بازسازی نظامی، وزارت کشور اوکراین در حال بازسازی هنگ تخریب‌شده آزوف است که همه سربازان فعال آن در بهار گذشته در محاصره ماریوپل و کارخانه فولاد آزوفستال کشته، زخمی یا اسیر شدند. ستوان سامویلنکو که در تبادل اسرا از اسارت روسیه آزاد شد، گفت: «ما افراد جدیدی را آموزش خواهیم داد تا آنها را به سطح خود ارتقا دهیم.»

برای اطمینان از اینکه تنها با انگیزه‌ترین سربازان در واحد تهاجمی این هنگ قرار می‌گیرند، به نیروهای استخدام شده حق انتخاب داده می‌شود. در پایان دوره آموزشی، آنها می‌توانند به جای اعزام به نبرد، ماندن در پایگاه را انتخاب کنند. ستوان سامویلنکو گفت: «ما می‌دانیم روسیه چگونه می‌جنگد و می دانیم که چگونه با آن مقابله کنیم. تاب‌آوری به معنای توانایی یافتن افراد جدید و حرکت رو به جلو است.»