هوشنگ فروعمند اعرابی :خالق خاطره‌ساز قصه‌های مجید از میان ما رفت. خاطره‌هایی که در میان یک قوم مشترک است معمولا در رویدادهای خاص اجتماعی و سیاسی است که اهمیت به سزایی در تاریخ آن قوم دارند.

اما خاطره‌های مشترک ایرانیان نه در تحولات سیاسی است بلکه آنها را در هنر به خصوص در اشعار و معماری می‌توانیم بیابیم. یکی از وجوهی که کیومرث پوراحمد را از دیگران متمایز ساخته است تعلق خاطر او به روایات در بستر مکان‌هایی است که برای ایرانیان حس تعلق به مکان را بر‌می‌انگیزد و در عین حال دریچه نگاه وی به این مکان‌ها نگاهی اهلی و از درون فرهنگ ایرانی است.

اهمیت این موضوع در اینجا بر ما روشنتر می‌شود که نگاه غیراهلی به موضوعات اجتماعی در آثار سینمایی امروزه بسیار رایج شده است. به غیر از پیروی کورکورانه در مضمون و پیام آثار سینمایی غیر ایرانی، تقلید از خشونتی که خاص سینمای آمریکایی است یا باز نمایی حس سرد و بی روح که در سینمای اروپایی غالب است امری است که سبب نگاه غیراهلی به موضوعات اجتماعی شده است. نکته قابل تامل در اینجا این است که در هنر بر خلاف جریان‌های فلسفی و علمی نوع بیان هنری در همراهی پیام اهمیت بسیاری دارد. برای همین است که هنر تاثیر خاصی در جامعه دارد و در این بین سینما و معماری به مثابه دو امر هنری پیوندی ناگسستنی دارند. به این ترتیب نگاه کیومرث پوراحمد به مکان و معماری اهمیت خاصی پیدا می‌کند.

در سراسر قصه‌های مجید، مکانهای عمومی و خصوصی به علت نگاه بی‌آلایش کارگردان به آنها حس تعلق واقعی دارند. این مکان‌ها اغراق شده ساده یا فقیر نیستند، بلکه هم بیننده را به شنیدن پیام داستان دعوت می‌کند، و هم حس تعلق خاطر به این مکان‌ها را در وی به وجود می‌آورد.

درس‌هایی که مجید به عنوان شاگرد کلاس در محیط مدرسه به ما می‌داد شبیه آن چیزی نیست که امروزه در فیلم‌های اجتماعیِ تلخِ اغراق شده‌ مشاهده می‌کنیم. حال چه این نگاه خاص افکار کارگردان باشد یا چه بنا به شرایط دوران خاص از آنجا که نسل خاصی از ایرانی‌ها با نگاه وی به مکانهای عمومی آثار کیومرث پوراحمد خاطره مشترک دارند،‌ او نقش مهمی را در انتقال این حس مکان از طریق دریچه دوربین به مخاطبان داشته است.