لوئیس یکی از دو برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال ۱۹۷۹ بود. او بی‌حاشیه و بی‌سروصدا با راه یافتن به دانشگاه‌های برتر اقتصاد جهان و تدریس در آن‌ها در جایگاه‌هایی قرار می‌گرفت که تا پیش از او هیچ آفریقایی‌تباری به آن‌ها راه نیافته بود.

این اقتصاددان برجسته، جز اولین‌هایی بود که تلاش کرد مسائل جهان توسعه نیافته را وارد جریان اصلی اقتصاد کند. او نشان داد که یکی از فرضیه‌های فراگیر اقتصادی آن روز درست نیست. همین نکته بعدتر پایه الگوی لوئیس برای توسعه شد.

الگویی که نقش بخش خصوصی در عبور کشورها از اقتصاد کشاورزی به اقتصادی مدرن را توضیح می‌داد. الگویی که هرچند امروزه به نظر زیادی ساده می‌آید اما در تبیین توسعه چین، قدرت توضیح‌دهندگی بالایی دارد.