به گزارش اکوایران، یکشنبه شب، پدافند هوایی اوکراین یکی از هواپیماهای بسیار کمیاب و بسیار ارزشمند بریوف A-50 نیروی هوایی روسیه را سرنگون کرد که احتمالاً تمام 15 سرنشین آن، که از جمله آن‌ها افسران بلندپایه هم بودند، کشته شدند. در همین حمله یک هواپیمای فرماندهی روسی ایلوشین ایل-22 نیز آسیب دید.

به گفته فوربز، نیروی هوایی اوکراین پس از این حمله با طنز نوشت: «چه کسی این کار را کرد؟»

به نظر می‌رسد پاسخ، موشک‌های پدافند هوایی پاتریوت PAC-2 با برد 90 مایلی باشد. احتمال کمتر پاتریوت‌های کوتاه برد PAC-3 یا S-300 است.

اینکه چگونه اوکراینی‌ها هواپیمای چهار موتوره A-50 را با رادار بالای خود سرنگون کردند، مشخص نیست، اما تام کوپر تحلیل‌گر، که کتاب‌های زیادی در مورد هواپیماهای جنگی شوروی و روسیه نوشته است، یک نظریه دارد.

خدمه رادار و موشک اوکراینی خدمه روسی را به دام انداختند.

اگر تئوری کوپر درست باشد، اوکراینی‌ها تله را روز شنبه ایجاد کردند، زمانی که جت‌های نیروی هوایی اوکراین، احتمالاً بمب‌افکن‌های سوخوی سو-24، به تأسیسات نیروی هوایی روسیه در سراسر شبه جزیره کریمه تحت اشغال روسیه حمله کردند. کوپر گزارش داد: «تعدادی از رادارها از کار افتادند.»

حملات شنبه، آخرین حمله از حملات طولانی مدت اوکراین به دفاع روسیه در کریمه، پوشش راداری زمینی روس‌ها را منهدم کرد و باتری‌های موشکی باقی‌مانده در شبه جزیره به‌ویژه در شمال را تا حدی کور کرد.

بنابراین فرماندهان روسی کار بدیهی، اما احمقانه را انجام دادند. آنها به یکی از معدود هواپیماهای راداری A-50U خود که معمولاً به سمت جنوب بر فراز دریای آزوف پرواز می‌کند، دستور دادند تا به سمت شمال پیش برود تا پوشش راداری در اکثر مناطق کریمه گسترش یابد. رادار چرخان A-50 می‌تواند اهدافی به اندازه هواپیما را در فاصله نزدیک به 200 مایلی ببیند.

یک پست فرماندهی هوابرد ایلیوشین Il-22M با چهار سرنشین با حدود 10 خدمه A-50 را همراهی می‌کرد. Il-22 یک پلتفرم رله رادیویی است. خدمه آن به این دلیل که A-50 فاقد قدرت و پردازش است، با مدیریت ارتباطات و انتقال داده به خدمه A-50 کمک می‌کنند.

به نظر می‌رسد تصاویر ماهواره‌ای و داده‌های راداری شمالی‌ترین مسیر پرواز A-50 را بر فراز بردیانسک اشغالی، تنها 75 مایلی از خط مقدم نشان می‌دهد. این در محدوده برد سامانه موشک زمین به هوای پاتریوت، از سه سامانه موجود در زرادخانه، که نیروی هوایی اوکراین در امتداد جبهه جنوبی مستقر کرده است، قرار دارد.

ترفند این بود که اوکراینی‌ها A-50 و Il-22 همراه آن را بدون اطلاع قبلی به خدمه روسی و بدون قربانی کردن سیستم ارزشمند پاتریوت خود، هدف قرار دهند.

کوپر نوشت: «تمام کاری که اوکراینی‌ها باید انجام می‌دادند این بود که مخفیانه یک سیستم SAM مناسب را برای هدف قرار دادن این دو هواپیما مستقر کنند.»

این احتمال وجود دارد که اوکراینی‌ها یک پرتابگر و یک رادار، به علاوه تجهیزات تغذیه، را از یکی از سه سامانه PAC-2/3 SAM خود در ترکیب با یکی از رادارهای S-300 خود مستقر کرده باشند.

شواهدی مبنی بر تشکیل تیم اس 300 پاتریوت وجود دارد. طبق گزارش‌ها، یک جنگنده بمب افکن سوخو-34 نیروی هوایی روسیه یک سامانه اس-300 اوکراینی را که قبلاً ناشناخته بود، در حال روشن شدن رادار آن در دقایقی قبل از اصابت A-50 و Il-22 شناسایی کرد.

اگر سامانه اس-300 روشنایی اولیه را انجام داد، باید از مسیرهای هدف به یک سامانه مخفی پاتریوت در همان نزدیکی عبور کند. کوپر حدس می‌زند: «رادار خود را فقط برای چند ثانیه روشن کرده است. به اندازه‌ای طولانی که داده‌های هدف‌گیری خود را به دست آورد، اما برای روس‌ها بسیار کوتاه‌تر از آن که به طور قابل اعتمادی امواج آن را شناسایی کرده و آنها را به عنوان یک تهدید ارزیابی کنند.»

و سپس اوکراینی‌ها شروع به شلیک موشک‌های خود کردند.

یک دقیقه بعد، موشک‌ها منفجر شدند، A-50 منهدم شد و Il-22 آسیب دید. کوپر نوشت: «با پایان عملیات آتش، خدمه اس-300 و PAC-2/3 اوکراین فوراً کار خود را متوقف کردند و شروع به بسته‌بندی سیستم‌های خود کردند تا آنها را دور کنند و بنابراین از هرگونه تلافی‌جویی احتمالی روسیه جلوگیری کنند.»

با سقوط یک A-50، نیروی هوایی روسیه ممکن است فقط دو جت از آن باقی بماند. شش فروند دیگر A-50 طبق گزارش‌ها نیاز به ارتقا و تعمیرات اساسی دارند. مگر اینکه نیروی هوایی روسیه بخواهد دو فروند A-50 قابل پرواز آخر را به خطر بیندازد. در این صورت باید ناتوانی جدید خود در ارائه پوشش راداری در سراسر کریمه را بپذیرد.

به عبارت دیگر، باید خطر ادامه حملات موشکی اوکراین به نیروهای روسیه در شبه جزیره را بپذیرد.

اگر نقطه مثبتی برای روس‌ها وجود داشته باشد، ممکن است این باشد که نیروی هوایی اوکراین ذخیره بی حد و حصر موشک‌های PAC-2 را نداشته باشد.