سرمستی یک دولت از منابع مالی خارجی
بحران بدهی مشکل کنونی بسیاری از کشورهای جهان است. ولی سریلانکا نمونه درستی از توهمی است که بدهی در اقتصادها می تواند به وجود بیاورد.
سریلانکا با تکیه بر استقراض از کشورهایی مانند چین، دست به اقداماتی به امید توسعه اقتصادی زد ولی در این میان نسبت بدهی خارجی با تولید ناخالص داخلی را نسنجید و سر مست از منابع مالی خارجی که در اختیارش بود زمینه فساد و سوء استفاده مالی را گسترش داد.
هزینه های توسعه اقتصادی کابینه فاسد بیشتر از سطح واقعی برای مردم تمام شد و اقدامات پوپولیستی دولت شرایط را بدتر کرد. مردم سریلانکا حالا یکی از بیشترین تورم ها در جهان را تجربه می کنند و دولت سریلانکا حالا حتی توانایی روشن نگه داشتن چراغ ها و سیر کردن شکم مردمش را هم ندارد.
تیتر یک در اکوایران
پربینندهترینها
-
سقوط آزاد دلار/ سکه گرمی تکروی کرد
-
ادعای یک رسانه غربی: ایران و آمریکا هفته گذشته در عمان مذاکره غیرمستقیم داشتهاند
-
پیکان جدید با 85 تغییر در راه بازار
-
آغاز به کار بندر شناور ساخت آمریکا در ساحل غزه/ سنتکام: تخلیه کمکها در اسکله شروع شده است
-
رَحِم اجارهای داعش؛ چرا این کشور عرصه ترکتازی تکفیریها شده؟
-
درخواست اتحادیه عرب برای ورود نیروهای بینالمللی به فلسطین
-
استعفا یا برکناری؟/ جدایی افشاریان و مَهدَی از فدراسیون فوتبال در پی فساد مالی مس رفسنجان
-
فروش خودرو در سامانه جدید استارت می خورد / متقاضیان باید حساب وکالتی باز کنند
-
پیشبینی بورس فردا 29 اردیبهشت 1403 / افت شاخص کل متوقف شد، اما مثبت نشد!