فرار از بهشت کمونیست‌ها؛ چرا چینی‌ها به آمریکا پناهنده می‌شوند؟

به گزارش اکوایران، مهاجران چینی با کوله‌پشتی‌هایی که تنها چند دست لباس، پول و تلفن همراه در آن‌هاست، خسته از استرس سفر، به مرز ایالات متحده و مکزیک می‌رسند.

به نوشته سی‌ان‌ان، مانند صدها هزار نفر از کسانی که هفته‌ها برای رسیدن به آمریکا در این مسیر پیاده‌روی کرده و با وجود عدم اطمینان از آنچه در آن سوی مرز انتظارشان را می‌کشد، مهاجران چینی از روی بیچارگی برای فرار و ساختن زندگی جدید، به این سفر دست زده‌اند.

اما این مهاجران در حال فرار از دومین اقتصاد بزرگ جهان و یک ابرقدرت در حال ظهور هستند.

در یک روز زمستانی، ده‌ها شهروند چینی در کمپ‌های موقت مختلف که در خارج از شهر سن دیگوی کالیفرنیا برپا شده، منتظر ماندند.

آن‌ها با پوشیدن هودی و کاپشن، دور آتش جمع شده و همراه با سایر مهاجران با امید به شروع زندگی جدید در آمریکا، تا رسیدن مأموران کنترل مرزی ایالات متحده برای انجام فرآیند پذیرش منتظر ماندند.

ورود مهاجران چینی بخشی از روندی جدید و خیره‌کننده است. داده‌های دولتی نشان می‌دهد که در ۱۱ ماه اول سال ۲۰۲۳، نیروهای مجری قانون آمریکا با بیش از ۳۱ هزار شهروند چینی که به طور غیرقانونی از مرز مکزیک وارد ایالات متحده شده بودند، برخورد داشتند. این رقم در مقایسه با میانگین تقریباً سالانه ۱۵۰۰ نفره دهه گذشته، عددی خیره‌کننده است.

تعداد مهاجران چینی هنوز در مقایسه با مهاجران همسایگان آمریکا مانند مکزیک، ونزوئلا و گواتمالا کمتر بوده و تنها آن‌ها نیستند که از سایر نقاط جهان آمده‌اند. اما هجوم مهاجران چینی مرز آمریکا نشان‌دهنده احساس نیاز بسیاری از مردم این کشور برای ترک سرزمین مادری خود است. این ترند همزمان با انجام طرح ملی جامعی در چین پدیدار شده که شی جین‌پینگ، رهبر کشور آن را «جوان‌سازی ملی» می‌خواهد.

بسیاری از کسانی که ترک وطن کردند، به شرایط سخت زندگی اشاره می‌کنند.

سه سال قرنطینه و محدودیت‌های کرونایی باعث شد چینی‌های زیادی بیکار شده و به کنترل فزاینده حزب کمونیست چین بر تمام جنبه‌ها زندگیشان پی برده‌اند. اکنون، با به نفس‌نفس‌افتادن رشد اقتصادی چین که زمانی رشک‌برانگیز بود و پس از پایان محدودیت‌های کرونایی طی یک سال گذشته، امید به بازگشت کامل کسب‌وکارها از بین رفته است.

برخی دیگر به محدودیت‌های زندگی شخصی در چین اشاره می‌کنند، جایی که شی آزادی بیان، جامعه مدنی و مذهب در این کشور ۱.۴ میلیارد نفری را به طور گسترده سرکوب کرده است.

وقتی از مردی میان‌سال که لباس‌های مرتبی داشت، پرسیدند چه چیزی او را به کمپی در آمریکا و هزاران مایل دورتر از خانه کشانده، گفت: «ما مسیحی هستیم».

این اتباع چینی به مهاجرانی از سراسر جهان پیوسته و تعداد زیاد آن‌ها در ماه‌های اخیر باعث غلغله در مرزهای جنوب غربی ایالات متحده شده است. بیشتر آن‌ها پس از عبور از مرز به دنبال پناهندگی هستند؛ راهی که ممکن است در هفته‌های آتی سخت‌تر شود، زیرا انتظار می‌رود که کنگره در بحبوحه بحث‌های شدید بر سر مهاجرت، جریان پذیرش پناهندگان را متوقف سازد.

بر اساس تجزیه‌وتحلیل سی‌ان‌ان از آخرین داده‌های دستگاه‌های مربوطه در مورد برخوردهای مرزی، اکنون چینی‌ها در حال تبدیل‌شدن به سریع‌ترین گروه روبه‌رشدی هستند که به طور غیرقانونی از مرزها عبور می‌کنند.

با افزایش تعداد مهاجران غیرقانونی، شبکه‌ای از کسب‌وکارها و حساب‌های رسانه‌های اجتماعی نیز برای مهاجران چینی که اغلب باید قبل از شروع سفر زمینی و مسیر سخت شمال، راهی را در سراسر قاره‌ها طی کنند، افزایش یافته است.

دروازه به زندگی بهتر

برای بسیاری، این مسیر زمینی از شهر کیتوی اکوادور آغاز می‌شود. این شهر تقریباً ۲.۵ میلیون نفر در کوهپایه‌های کوه آند قرار داشته به دروازه‌ای برای فرار از چین تبدیل شده است.

در سال ۲۰۲۲، اکوادور حدود ۱۳ هزار تبعه چینی را ثبت کرد. در ۱۱ ماه اول سال ۲۰۲۳، این تعداد به بیش از ۴۵ هزار نفر افزایش یافت. این کشور برای دارندگان پاسپورت چینی نیازی به ویزا ندارد.

به گزارش سی‌ان‌ان، مجموعه‌ای از کسب‌وکارها برای این ترند تازه‌شکل‌گرفته به وجود آمده‌اند که از پیکاپ‌های فرودگاهی شروع شده و تا هماهنگ‌کردن اقامت در هاستل‌های چینی و سازماندهی سفر به شمال ادامه دارند.

در یکی از ایستگاه‌های اتوبوس، یک فروشنده بلیت تابلویی به زبان چینی برای «مرز کلمبیا» در دست داشته و آن را برای مشتریان احتمالی در هوا تکان می‌دهد. در بیمارستانی محلی که واکسن‌های لازم برای عبور از جنگل ارائه می‌دهد، پرستار اسپانیایی‌زبان فرم‌پذیرشی به زبان چینی به همراه دارد.

لانگ کوانوی، راهنما و مشاور مسافرتی که پنج سال پیش از چین به کیتو مهاجرت کرد، ماه گذشته به سی‌ان‌ان گفت که در حاشیه منطقه تجاری مرکزی شهر تعداد فزاینده‌ای از مشاغل مرتبط با این روند به چشم می‌خورد.

لانگ می‌گوید که در آنجا، فروشگاه‌های بزرگ و رفاهی وسایل و کالاهای مورد نیاز برای پیاده‌روی به سمت شمال را می‌فروشند. همچنین مؤسسات چینی مسکن، غذا و مکان لازم برای ملحق‌شدن دوباره با هم‌سفران و تصمیم‌گرفتن در مورد ادامه سفر، ارائه می‌دهند.

در یکی از این هاستل‌ها، جایی که یک شب اقامت همراه با غذا حدود ۲۰ دلار هزینه دارد، نقشه‌هایی به زبان چینی و دستورالعمل‌هایی برای جزئیات هر قسمت از سفر دیده می‌شود. مالک که از ترس واکنش‌های آنلاین خواست نامش فاش نشود، تخمین می‌زند که ۱۰۰ کسب‌وکار کوچک دیگر مانند او وجود دارند که به مسافران چینی، از جمله کسانی که آماده رفتن به شمال هستند، خدمات می‌دهند.

او گفت: «بسیاری از مردم به اینجا می‌آیند و انگلیسی یا اسپانیایی صحبت نمی‌کنند، بنابراین به دنبال من می‌گردند».

از جمله کسانی که از آنجا عبور کردند، ژنگ شیکینگ بود که در اوایل دسامبر و پس از اولین سفر با هواپیما از تایلند، مراکش و اسپانیا وارد کیتو شد.

او جوانی ۲۸ ساله‌ای لاغر و با ظاهری جدی بود که قبلاً سختی‌های زندگی را دیده بود.

در اولین تلاش خود برای عبور از کلمبیا، ژنگ و یکی از هم‌سفرانش توسط افراد مسلح مورد سرقت قرار گرفتند. وقتی تلفن و پولش تمام شد، به کیتو برگشت تا دوباره به دیگران ملحق شود. با این حال، او مصمم بود که تنها راه پیش رویش رفتن به ایالات متحده و شکستن چرخه‌ای بوده که در چین دیده است.

ژنگ از هاستلی که برای انجام تمهیدات دومین سفرش در آن به سر می‌برد، به سی‌ان‌ان گفت: «برای مردم عادی، زنده‌ماندن واقعاً دشوار است. واقعاً زندگی‌کردن سخت است. حتی نباید به پول‌درآوردن فکر کرد؛ زیرا توسط طبقه پولدار مورد استثمار قرار می‌گیرید».

ژنگ که فارغ‌التحصیل دبیرستانی در استان یوننان است که والدینش کارگران مهاجر در چین هستند، گفت که چگونه علی‌رغم دهه‌ها رشد سریع اقتصادی که بخش بزرگی از جمعیت را از فقر خارج کرده، زندگی برای افرادی مانند او سخت شده است.

در اواخر نوجوانیش، او کار مخلوط‌کردن چسب برای ساخت جاکفشی را در کارخانه‌ای آغاز کرد و بعداً وارد مشاغل دیگری از جمله در خط مونتاژ ساخت قطعات گوشی‌های هوشمند اپل شد. در طول همه‌گیری کرونا، او در کارخانه دیگری که مسیریاب‌های اینترنتی را تولید می‌کرد، مشغول شد و قادر به ترک آن نبود. پس از پایان قرنطینه، ژنگ به شغل دیگری روی آورد، جایی که او می‌گوید حتی علی‌رغم شکایت رسمی، هرگز دستمزدی دریافت نکرد.

ژنگ توضیح داد: «هیچ راهی وجود ندارد؛ مگر اینکه پدر و مادر شما از مقامات یا تاجران باشند. اما اگر از طبقه پایین هستید، حتی اگر ازدواج کنید و بچه‌دار شوید، باز هم به شیوه قبلی زندگی خواهید کرد. فکرکردن به آن دردناک است. کاش هرگز به دنیا نمی‌آمدم. زندگی بسیار طاقت‌فرسا است.

در اوایل امسال، مانند هزاران چینی دیگر، ژنگ تصمیم گرفت «زو شیان» یا «مسیر پیاده‌روی» را به سمت آمریکا امتحان کند.

این عبارت به اصطلاحی مرسوم برای سفرهای خطرناک شده است. کلیدواژه «سفرهای جهانی» نیز به یکی از کلماتی تبدیل شده که بیشترین سرچ را در موتورهای جستجوی اینترنتی داشته است.

تنگنای سفر

محدودیت‌های در چین که تنها یک سال پیش کاهش یافت، ضربه شدیدی به کارگران شهرها و ساکنان مناطق روستایی زده بود.

و اکنون تحت فشار بحران بازار دارایی، بدهی بالای دولت‌های محلی و تأثیرات سرکوب دولت علیه بخش خصوصی که زمانی شکوفا بود، اقتصاد کشور به تقلا ادامه می‌دهد.

پس از اینکه نرخ بیکاری جوانان شهری در سال گذشته رکورد زد، دولت انتشار داده‌های این معیار را به کلی متوقف کرد. حزب کمونیست متعهد شد که اقدامات بیشتری برای تقویت اقتصاد انجام داده و تنها کاری که انجام داد، توقف انتشار داده‌های اقتصادی بود!

ویکتور شیه، مدیر مرکز قرن بیست و یکم چین در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو با اشاره به تضاد روند جدید با سایر دوره‌های افزایش مهاجرت از چین که در آشفتگی‌های سیاسی روی می‌داد، گفت: «بسیار عجیب است که چینی‌های زیادی در حال انجام این سفر خطرناک به آمریکای جنوبی و ایالات متحده هستند؛ در حالی که کشور از نظر سیاسی بسیار باثبات است».

او توضیح داد: «این نشان می‌دهد که بخش قابل توجهی از مردم در وضعیت وخیم اقتصادی قرار دارند».

صدها هزار نفر در اواسط قرن بیستم و در بحبوحه جنگ داخلی و بعداً آشفتگی سیاسی و قحطی شدید ناشی از سیاست‌های مائو تسه تونگ، بنیانگذار چین کمونیست از سرزمین اصلی به هنگ کنگ گریختند.

پس از بازشدن اقتصاد چین در اوایل دهه ۱۹۸۰ و یک دهه پس از حذف سیاست‌های محدودیت مهاجرت ایالات متحده، مهاجرت چینی‌ها به آمریکا آغاز شد. سپس، داده‌های ایالات متحده نشان می‌دهند که چینی‌هایی که اقامت دائم دریافت می‌کنند (مسیری که اغلب از طریق پیوندهای خانوادگی، اشتغال و پناهندگی سیاسی امکان‌پذیر است)، به طور قابل توجهی افزایش یافت.

با رونق اقتصاد چین در اوایل دهه ۲۰۰۰، پویایی‌ها تغییر کرد. فرصت‌های بیشتری برای کارگران چین به وجود آمد، در حالی که چینی‌های ثروتمندتر منابع بیشتری برای مهاجرت یا تحصیل در ایالات متحده داشتند.

اما طی دهه گذشته، این کشور همچنین تحت رهبری شی، اقتدارگراترین رهبر چند دهه اخیر خود شاهد سرکوب شدید جامعه مدنی و هر شکلی از مخالفت بوده است.

در آن دوره، چین کنترل خود بر مذاهب را افزایش داد. همچنین به دلیل رفتارش با اقلیت مسلمان اویغور، با اتهاماتی از سوی عالی‌ترین نهاد حقوق بشر سازمان ملل متحد روبرو بوده که می‌تواند به محکومیت به جنایت علیه بشریت منجر شود. اتهامی که پکن آن را رد می‌کند.

داده‌های سازمان ملل نشان می‌دهد که در طول حکومت شی، تعداد چینی‌هایی که به دنبال پناهندگی سیاسی در ایالات متحده و سایر نقاط جهان هستند به شدت افزایش یافته است. تعداد آن‌ها از نزدیک به ۲۵ هزار نفر در سال ۲۰۱۳ به بیش از ۱۲۰ هزار نفر در شش‌ماهه اول سال ۲۰۲۳ افزایش یافته است.

کسانی که از مرز جنوبی ایالات متحده می‌گذرند که شامل نه تنها بزرگسالان مجرد، بلکه خانواده‌ها نیز می‌شوند که معمولاً به دنبال پناهندگی هستند. پناهندگی برای مهاجرانی است که از آزار و شکنجه فرار می‌کنند. کارشناسان مهاجرتی می‌گویند که قبلاً ممکن بود پناهجویان چینی پس از ورود به ایالات متحده، با ویزای توریستی یا از طریق مسیر دیگری که به بازداشت در مرز ختم نمی‌شد، درخواست دهند.

پس از زمان پایان همه‌گیری کرونا و در گرماگرم افزایش گسترده مهاجران از سراسر جهان، مرز جنوبی آمریکا به مسیری شناخته‌شده‌تر تبدیل شده است.

افرادی که به طور غیرقانونی از این مسیر وارد آمریکا شده‌اند، معمولاً برای ماندن در ایالات متحده و درخواست پناهندگی باید یک غربالگری اولیه را پشت سر بگذارند؛ اگرچه ممکن است در سیستم پردازش مهاجران آمریکا که به شدت زیر فشار قرار دارد، هر ملیت با شرایط متفاوتی روبرو شوند.

کارشناسان می‌گویند که انتظار می‌رود کنگره طی روزهای آینده برای به‌روزرسانی قوانین مهاجرتی مرزها اقدام کند که می‌تواند قوانین موجود را تغییر داده و مهاجرت را محدود سازد.

با افزایش کلی گذر مرزی مهاجران، حتی در زمان تنش‌های شدید سیاسی بین ایالات متحده و چین، افزایش تعداد اتباع چینی که مایل به انتخاب مسیر سخت پیاده‌روی در آمریکا جنوبی هستند، به روندی جدید و معنادار به نظر می‌رسد.

پکن گذر مرزی مهاجران را محکوم کرده و وزارت خارجه این کشور در بیانیه‌ای به سی‌ان‌ان گفت که چین «مخالف این پدیده بوده و هرگونه فعالیت غیرقانونی مهاجرتی را قاطعانه سرکوب می‌کند و مایل است فعالانه در همکاری‌های بین‌المللی در این زمینه مشارکت داشته باشد».

مسیر پیاده‌روی

برای افرادی مانند ژنگ، حتی شروع آغاز سفر نیز پول زیادی می‌خواهد.

کسانی که به شخصاً اطلاعات مربوط به سفر را جمع‌آوری کرده و راه خود را از طریق آمریکای جنوبی و مرکزی طی می‌کنند، حداقل ۵ هزار دلار خرج خواهند کرد که بیش از یک‌سوم متوسط حقوق سالانه یک کارگر کارخانه چینی است.

این هزینه‌ها شامل پروازها به خارج از آسیا، معمولاً از طریق کشورهایی مانند ترکیه که نگاه خوبی به گذرنامه چینی دارند، به اکوادور و سپس خرج اقامت شبانه، اتوبوس، تاکسی، قایق و معمولاً راهنمایی برای عبور از جنگل انبوه دارین گپ است که کلمبیا را به پاناما متصل می‌کند.

با این حال، کسانی که دارای امکانات هستند، می‌توانند راه‌هایی برای اجتناب از برخی خطرات پیدا کنند. سی‌ان‌ان اطلاعاتی در مورد گزینه‌ها و بسته‌های مهاجرتی برای کسانی که از چین به دنبال انجام این سفر هستند را به دست آورد.

قاچاقچیان با دریافت ۹ تا ۱۲ هزار دلار، برنامه عبور از بخش‌هایی از مسیر به شمال و همچنین قایق و راهنما برای عبور از جنگل‌های بارانی را ترتیب می‌دهند.

برای کسانی که می‌توانند بیشتر هزینه کنند، حداقل ۲۰ هزار دلار لازم است، اما مسیرشان آسان‌تر می‌شود. برای مثال، آن‌ها با کمک ویزای چندبار مصرف ژاپن که قفل ورود بدون ویزا به مکزیک را باز کرده می‌توانند به راحتی به آمریکا برسند.

مشخص نیست که چه تعداد مهاجر از این مسیرها استفاده می‌کنند، اما آفرهای مهاجرتی نشان می‌دهد که طیف تمکن مالی مهاجران چینی وسیع است. سی‌ان‌ان اطلاعات مربوط به این آفرها را با صحبت با قاچاقچیان و افراد آشنا به این صنعت و همچنین از اطلاعات موجود در آموزش‌های آنلاین جمع‌آوری کرد.

کسانی که از چین به صورت زمینی سفر می‌کنند، معمولاً مسیری سخت را از کیتو به تولکان، شهری کوچک واقع در مرز با کلمبیا، طی می‌کنند.

در آنجا، ساکنان به سی‌ان‌ان گفتند که هر هفته صدها اگر نه هزاران، مهاجر چینی را می‌بینند که از اکوادور به کلمبیا می‌روند.

مردم محلی تولکان در حال عادت‌کردن به گروه جدید هستند. یکی از مغازه‌دارانی که فروشگاهش در مسیر مرز قرار دارد، برای کمک به چینی‌ها در راه‌اندازی اپلیکیشنی برای دریافت ویزای ترانزیت که به آن‌ها اجازه می‌دهد ۱۰ روز به طور قانونی در کلمبیا بمانند، هزینه‌ای دریافت می‌کند.

اما او هشدار می‌دهد که گذرگاه خطرناک است. او می‌گوید که اکنون مهاجران چینی اهداف اصلی کارتل‌ها و جنایتکاران هستند؛ مسئله‌ای که ژنگ به سختی تجربه کرد.

در اواسط دسامبر، او برای بار دوم از تولکان گذشت و از آنجا به سمت شمال شرقی تا شهر ساحلی نِکوکلی ادامه داد، جایی که قایق‌ها منتظرند تا مهاجران را از خلیج اورابا تا لبه دارین گپ برده و سپس، باید با پای پیاده از آن عبور کنند.

تصاویری که ژنگ و دیگر مهاجران چینی با سی‌ان‌ان به اشتراک گذاشته‌اند، خطرات این جنگل چندمایلی را نشان می‌دهد. در آنجا، گروه‌ها به کمک راهنماهای خود معمولاً از میان جنگل‌های بارانی متراکم و در امتداد سواحل رودخانه‌های صخره‌ای حرکت کرده، گاهی اوقات از مسیرهای شیب‌دار و لغزنده بالا می‌روند یا با طناب از رودخانه‌های خروشان و عمیق می‌گذرند.

در مرحله آخر، با پوشیدن جلیقه‌های نجات نارنجی و نشسته در قایق‌های چوبی، رودخانه‌ای پر پیچ‌وخم را به مقصد بعدی طی می‌کنند؛ اردوگاه‌های موقت مهاجران در پاناما، جایی که ثبت‌نام کرده، غذای رایگان دریافت می‌کنند و به استراحت می‌پردازند.

یک مقام پانامایی به سی‌ان‌ان گفت که در این منطقه، مقامات به انتقال شبانه مردم از کمپ‌های مرزی جنوبی به اردوگاه‌های شمالی خود متوسل شده‌اند. سپس از طریق کاستاریکا، نیکاراگوئه، هندوراس، گواتمالا و مکزیک (البته اگر پلیس یا دزد‌ها جلوی آن‌ها را نگیرد)، به آمریکا خواهند رسید.

برای برخی، امتداد بخش آخر سفر سخت‌ترین است.

مادری ۳۸ساله به نام چن حداقل دو شب را با دو فرزند ۱۵ و ۱۱ساله خود در خیابان‌های شهرهای مکزیک گذرانده و برای رسیدن به مرز تلاش می‌کنند.

آن‌ها قصد دارند به همسر چن بپیوندند که یک سال پیش به خاطر بازداشت و آزار و اذیت از سوی مقامات چینی، به ایالات متحده گریخت. او فعالیت سیاسی زیادی داشت و در مراسم‌ها کلیسا شرکت می‌کرد.

او از تاپاچولا، شهری در مرز جنوبی مکزیک به سی‌ان‌ان گفت: «اگر راه رسیدن به آمریکا را ندادی، مهم نیست که چقدر در زندگی تحت فشار قرار داری، مجبور خواهی بود سرت را در چین زمین بگذاری و زندگی را تحمل کنید. او مردد بود که آیا باید به یک قاچاقچی پول داده یا سعی می‌کند برای عبور از پلیس مهاجرت به آن‌ها رشوه دهد.

ژنگ نیز با چالش‌های مشابهی روبرو بود. او در اوایل دسامبر و زمانی که در تاپاچولا به سر می‌برد به دنبال راه و پول برای قسمت بعدی سفرش بود، به سی‌ان‌ان گفت: «تا زمانی که اراده داشته باشم، می‌توانم از جنگل‌های بارانی آن عبور کنم. اما قضیه عبور از مکزیک فرق دارد».

ژنگ افزود: «در مکزیک علاوه بر کارتل و خلافکاران، خطر اخراج‌شدن نیز وجود دارد. ما نمی‌توانیم این خطرات را بپذیریم. اگر یک بار دیگر از من دزدی شود، نابود خواهم شد».

اما او تأکید کرد: «من باید راهی پیدا کنم. من تا اینجا آمده‌ام و حالا راه برگشتی وجود ندارد».

رویای آمریکایی؟

چند روز بعد، ژنگ پس از جمع‌آوری هزاران دلار دیگر برای پرداخت پول به یک قاچاقچی جهت ترتیب‌دادن سفری هوایی، خود را به تیهوانا در جنوب مرز کالیفرنیا رساند.

پس از مدت کوتاهی که در بازداشت به سر برد، او از شکافی در دیوار مرزی عبور کرد و سرانجام به آمریکا رسید.

در آنجا و مانند دیگرانی که از مرز عبور کرده‌اند، او در اردوگاهی غیررسمی واقع در جنوبی‌ترین مناطق داخل خاک آمریکا منتظر ماند. در حالی که سعی می‌کرد گرم بماند، مدام به این فکر می‌کرد که بعد از آن چه می‌شود: «من باید شغلی پیدا کرده و زندگی کنم».

ژنگ و هزاران نفر دیگر که مسیر را طی کرده‌اند، با تردیدهای جدیدی روبرو شده‌اند.

ممکن است کسانی که پس از رسیدگی توسط مقامات مهاجرتی اجازه اقامت پیدا کرده و درخواست پناهندگی خود را ارائه می‌دهند، سال‌ها منتظر مانده تا پرونده خود به نزد یک قاضی ببرند.

همچنین گاهی اوقات در حالی که یک ردیاب جی‌پی‌اس اجباری دولتی را حمل می‌کنند، آن‌ها می‌توانند برای کار قانونی و نقل مکان در داخل کشور درخواست دهند.

برای وانگ کون ۳۴ساله که سفرش برای عبور از مرز در ژوئن ۲۰۲۲ توسط سی‌ان‌ان مستند شد، این دوره انتظار به او فرصت داده تا زندگی طولانی‌مدت خود را در آمریکا آغاز کند.

پاییز گذشته و پس از ماه‌ها یادگیری لغات انگلیسی مربوط به بخش‌های مختلف تریلرهای تراکتور و عملکرد آن‌ها، وانگ آزمون مجوز کار را پشت سر گذاشت. این به وانگ اجازه داد تا به هدفی که در کشور خود داشت، یعنی تبدیل‌شدن به یک راننده کامیون در آمریکا دست یابد.

اکنون وانگ با رانندگی در مسیرهای طولانی بین کالیفرنیا و فلوریدا، درآمد مناسبی کسب می‌کند. او همچنین با همسرش آیریس که تنها چند ماه پس از رسیدن به آمریکا در لس‌آنجلس با او آشنا شد، منتظر اولین فرزندشان هستند.

وانگ می‌گوید: «معتقدم که من و آیریس برای آمریکا ارزشمند هستیم. از آنجا که ما دائماً سخت کار می‌کنیم و مالیات می‌پردازیم، فکر می‌کنم مهاجرت من باری بر دوش دولت ایالات متحده نمی‌اندازد».

اما کارشناسان مهاجرتی می‌گویند که صرف‌نظر از پیشینه مهاجران، دریافت حکم مثبت از دادگاه در چنین مواردی دور از انتظار است.

طبق داده‌های وزارت امنیت داخلی، اتباع چینی از دیرباز یکی از بزرگترین گروه‌های پناه‌جویی موفق در ایالات متحده به شمار می‌آیند؛ به طوری که نزدیک به ۱۳ درصد از افرادی که در سال ۲۰۲۲ پناهندگی دریافت کرده‌اند، چینی بودند. این معادل چیزی بیش از ۴۵۰۰ است.

از آنجایی که انتظار می‌تواند سال‌ها طول بکشد، داده‌ها منعکس‌کننده جریان پناهجویان در سال ۲۰۲۲ نیست.

به گفته ما جو، یکی از رهبران جامعه مسلمان چینی که در ایالات متحده پناهندگی گرفته است، کسانی که اکنون مسیر دشوار مرز جنوبی را انتخاب می‌کنند، پیشینه و زندگی‌های متفاوتی دارند، اما می‌بینند که «معیشت و منافع آن‌ها در چین به خطر افتاده بود».

از آن جایی که او در شهر نیویورک یک پناهگاه تازه‌واردان از چین، عمدتاً کسانی که می‌گویند از ظلم سیاسی یا مذهبی فرار می‌کنند را اداره می‌کند، از حرفی می‌زند، مطمئن است. او می‌گوید برای بسیاری بیش از یک سال طول می‌کشد تا مجوز کار در ایالات متحده دریافت کنند که باعث شده مشاغل غیررسمی و بدون حمایت‌های کارگری گیر کرده و منتظرند تا حکم دادگاه برسد.

اما در انتظارکشیدن، امید نیز وجود دارد.

ما گفت: «صرف نظر از اینکه آن‌ها به دلایل اقتصادی یا چیزهای دیگر به اینجا آمده‌اند، علت کارشان عزت بود؛ چیزی که هرگز در کشور خود نداشته‌اند».