به گزارش اکو ایران، عده‌های محقق‌نشده شهردار تهران باز هم موضوع تذکر برخی از اعضای شورای شهر تهران بود. نرجس سلیمانی، رئیس کمیسیون نظارت و حقوقی شورا، با اشاره به اینکه سال آخر فعالیت مدیریت شهری کنونی است گفت: همان‌طورکه می‌دانید عملا حدود یک سال از عمر شورا و مدیریت همبسته آن برای کار و فعالیت باقی مانده است. اما همین ایام کوتاه پیش‌رو با تلاش و همت مضاعف می‌تواند باعث تحول و پیشرفت امور در بخش‌های متعدد شود. امیدواریم فعالیت‌ها و کوشش‌ها به‌گونه‌ای صورت نگیرد که بیت «که به زاکانیان گمان نیک همی بردیم... دوره شورا به سر رسید و گمان همی برخاست» مصداق حال شورا و مدیریت شهری وابسته به آن و ورد زبان مردم کوچه و بازار شود.

سلیمانی در ادامه درخصوص مسئله حمل‌ونقل گفت: برخلاف وجود بودجه، پافشاری و اصرار شورا و تمایل شهردار در بخش حمل‌ونقل عمومی روزمینی نه‌تنها هنوز هیچ گشایش مؤثری اتفاق نیفتاده، بلکه مسکن قوی‌ای نیز در این حوزه تزریق نشد. در همین سرفصل حمل‌ونقل، موضوع جابه‌جایی مردم به‌صورت پیاده، متأسفانه با وجود درخواست‌های مکرر و تذکرات پی‌در‌پی، شاهد هیچ به‌روزرسانی درخورتوجهی نبودیم؛ به عنوان مثال در تابستان 1400 در قریب به اتفاق محلات تهران، علی‌رغم قانون جوانی جمعیت که فرزندآوری را توصیه می‌کند؛ یک بانوی باردار یا یک مادر با فرزند خردسال، پیاده‌راه مناسبی در شعاع هزار متری محل سکونت خود نداشت، هنوز هم در بهار 1403 این دسترسی مناسب را ندارند؛ هرچند پیاده‌راه‌سازی‌های خوبی هرچند به شکل جزیره در تهران، اجرا شده باشد.

او افزود: با وجود این اصل معضل نبود اتصال و کیفیت حداقلی یکسان در شهر تهران کاملا مشهود است. در همین رابطه فعال‌نبودن پل‌های مکانیزه و پله‌برقی‌ها و عدم کفایت رمپ‌های متصل‌کننده به شکل مفصل، موضوعی است که باید در اولویت حقیقی شهرداری قرار گیرد.

سلیمانی در ادامه ضمن تأیید اقدام درست برقی‌سازی حمل‌ونقل روزمینی گفت: این اقدام درست و بجایی است اما عملا با توجه به تراز انرژی الکتریکی کشور، به‌طور جدی قابل اجرا نیست که امیدواریم در هماهنگی با دستگاه‌های ذی‌ربط این مسئله حل شده و برای آن راه‌حل مناسبی اندیشیده شود.

او درباره اقدامات انجام‌شده در حوزه حمل‌ونقل عمومی به عنوان نیاز اساسی شهر نیز متذکر شد: بنده به‌زعم خود، کلیدی‌ترین نیاز شهروندان در حوزه حمل‌ونقل عمومی را همان حل مسئله حمل‌ونقل روزمینی می‌دانم که با وجود وعده‌ها و قول و قرارهای مکرر و تبلیغات بسیار، هنوز به نتیجه قابل اعتنایی نرسیده است. دو سال است که شهرداری تهران علاقه‌مند به ایجاد فضایی جدید در حوزه حمل‌ونقل شده است در صورتی که باید تحقیقات لازم در این باره انجام شود، چراکه دارایی شهر در این زمینه هزینه می‌شود، باید در حافظه تاریخی خود به یاد داشته باشیم که ساخت مونوریل صادقیه به سرانجام نرسید، این پول و سرمایه مردم و شهر بود که بدون فکر برای این منظور هزینه شد و در نهایت رها شد. بانگ الرحیل شورا امسال به صدا درآمده و نواخته می‌شود و باید با دستان پر از بازار خدمت به خلق خارج شویم.

در این جلسه ناصر امانی هم در تذکری خطاب به رئیس شورا گفت: مدتی پیش بنده به شما درباره نحوه جابه‌جایی درختانی که در طرح‌های عمرانی قرار می‌گیرند نامه زدم. وقتی می‌خواهیم این کار را بکنیم نمی‌شود به پیمانکار صددرصد اعتماد کرد. در منطقه ۱۴ به دلیل پلی که قرار است مقابل اتوبان بسیج زده شود، فکر می‌کنم بیش از دو هزار درخت جابه‌جا شده است. شهردار منطقه اعلام کرد که حوزه فنی و عمرانی با پیمانکار این کار را انجام داده است. بنا شد ما از جایی که این درختان برده شده‌اند بازدید کنیم که آیا دوباره جان می‌گیرند یا نه.

مهدی عباسی، رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورا، درباره صدور مجوز جابه‌جایی درخت، گفت: اگر مجوزی برای جابه‌جایی درخت در کمیسیون ماده ۷ صادر می‌شود؛ صرفا تا تاریخ ۱۵ اسفند قابلیت اجرا دارد و پس از این تاریخ هر منطقه‌ای در هر پروژه‌ای اقدام به جابه‌جایی درخت کند؛ تخلف محسوب شده و احتمال آسیب به درختان بسیار زیاد است.

عباسی در ادامه با تأکید بر اینکه بنده در این مورد بسیار سختگیرانه عمل می‌کنم؛ بیان کرد: هنگامی که تقاضایی برای جابه‌جایی درخت دریافت می‌شود؛ چند بعد در نظر گرفته می‌شود. نخست اینکه آیا می‌توان بدون جابه‌جایی درختان یا با کمترین جابه‌جایی پروژه را اجرا کرد، برای این منظور تیمی از کارشناسان مستقر می‌شوند که گزارش‌های آنها ملاک عمل قرار می‌گیرد.

عباسی یادآور شد: نوع نگرش ما، رفتار ما را تعیین می‌کند، رفتار ما تابعی از نگرش ماست. اگر ما درخت را موضوع اضافه و زایدی ببینیم، طبیعی است که رفتار ما مبتنی بر همین نگرش خواهد بود، اما اگر درخت را یک سرمایه و میراث طبیعی بدانیم که از گذشتگان برای ما به ارث رسیده، دیگر حفاظت از تک‌تک درختان در تهران یک تکلیف فردی و عمومی به حساب می‌آید؛ بنابراین اگر شاهد رفتار غلطی دراین‌باره بودیم، به رفتار توجه نکنیم، بلکه نگرش را اصلاح کنیم. فرد خاطی محتاج کمک است و باید از نظر ذهنی ارتقا یابد مانند فرد بی‌سوادی که نیاز به آموزش دارد. این باید وظیفه تک‌تک ما باشد تا از آن چیزی که در اختیار داریم در حد توان حفاظت کنیم.

 مهدی چمران، رئیس شورا در توضیح ابهامات پیش آمده در خصوص صدور مجوز جابجایی درختان در شهر تهران، اظهار داشت: باید پیمانکارانی که کار جابجایی درختان را انجام می‌دهند؛ مورد تأیید فضای سبز باشند که سازمان مربوطه این کار را انجام می‌دهد. اما باید در این مورد نظارت کافی هم اعمال شود. درخت برای ما ارزش بسیار بالایی دارد و باید از آن به خوبی محافظت شود.

چمران در رابطه با اقدامات انجام شده در حوزه حمل و نقل عمومی با بیان اینکه هنوز آنچه را که در این حوزه توقع داشتیم محقق نشده، یاد آور شد: قرارداد واگن‌هایی که قرار شد به ناوگان حمل و نقل ریلی اضافه شود مربوط به سال ۱۳۹۶ است که عملیاتی نشد. در همان زمان نیز تلاش‌های بسیاری برای اجرایی شدن این قرارداد انجام شد که با پیگیری‌های فراوان و نفس‌گیر تازه به این مرحله رسیده است. در این مورد باید ابتدا مشخصات فنی این واگن‌ها به تأیید دولت برسد که انتظار می‌رود وزیر کشور هر چه سریعتر این کار را انجام دهد، لذا درخواست می‌شود همه افراد و دستگاه‌های ذیربطی که کاری از دستشان بر می‌آید و حتی تک تک اعضای شورا به میدان آمده و در این باره تلاش‌های لازم را داشته باشد. تعلل در این باره صرفا زمان تحویل واگن‌ها را طولانی‌تر می‌کند.

چمران افزود: اگر تعداد واگن‌های سفارش شده تحویل گرفته شود؛ میزان جابجایی و حمل مسافر در مترو دو برابر میزان فعلی می‌شود. این یک موضوع حیثیتی برای شهر تهران، شورای شهر، شهرداری و البته کشور است. این مسئله در خصوص اتوبوس نیز صادق است. همه باید به میدان بیایند تا این معضل و کمبود بزرگ شهر جبران شود. 

رئیس شورا در خصوص برقی شدن ناوگان حمل و نقل عمومی شهر تهران نیز تصریح کرد: کمبود برق با اقداماتی که در نیروگاه‌ها و نیز صرفه‌جویی‌هایی که انجام می‌شود، قابل جبران است. اگر این تحول در حمل و نقل عمومی ایجاد شده و ناوگان حمل و نقل عمومی برقی شود، یک جهش بزرگ در زدودن آلودگی هوا خواهیم داشت؛ در این خصوص نیز باید تلاش‌های لازم انجام شود. جلساتی با مسئولان در این باره برگزار شده و نتایج خوبی داشته است؛ درخواست می‌شود که همه با هم تلاش کنیم و انتظار نداشته باشیم که شهرداری به تنهایی این کار را انجام دهد و ما فقط تماشاگر باشیم. ما با این روند به جایی نمی‌رسیم. به همان میزان که انتقاد می‌کنیم و انتظار داریم مشکلات حل شود خود نیز باید به میدان آمده و نباید انتظار یک طرفه داشته باشیم.