به گزارش اکوایران، هفته گذشته، الکسی رزنیکوف، وزیر دفاع اوکراین در مصاحبه‌ای گفت که انتظارات از ضدحمله بیش از حد بالا رفته است. زیرا اغلب منتظر نتیجه‌ای بزرگی هستند که ممکن است به ناامیدی تبدیل شود.

به نوشته نشریه واشنگتن‌پست، ضدحمله برنامه‌ریزی‌شده که با سلاح‌ها و آموزش‌های غربی امکان‌پذیر شد، می‌تواند مهم‌ترین مرحله این جنگ باشد؛ زیرا اوکراین به دنبال پس‌گرفتن بخش بزرگی از سرزمین‌های اشغالی بوده تا نشان دهد که ارزش حمایت‌های متحدانش را دارد.

فشار و انتظارات غرب

معمولاً عملیات‌های تهاجمی مستلزم برتری قاطع است و با توجه به اینکه مواضع دفاعی نیروهای روس در سراسر جبهه ۱۵۰۰ کیلومتری مستحکم است، پیش‌بینی اینکه اوکراین تا کجا پیش خواهد رفت دشوار است.

برخی می‌ترسند که اگر اوکراینی‌ها دستاورد قابل‌توجهی نداشته باشند، ممکن است کیف کمک‌های نظامی بین‌المللی را از دست داده یا با فشار جدیدی برای مذاکره با مسکو مواجه شود. چنین مذاکراتی تقریباً به طور قطع با درخواست روسیه برای تسلیم بخشی از سرزمین اوکراین همراه خواهد بود.

کی‌یف مشتاق است تا در آنچه که اساساً به یک جنگ توپخانه‌ای بدون دستاورد تبدیل شده، به یک پیشرفت سریع دست یابد. کارشناسان می‌گویند که عقب‌راندن روس‌ها به مواضع قبل از آغاز جنگ، دشوار خواهد بود. این فشار تا حدی ناشی از پیروزی‌های گذشته اوکراین در میدان نبرد است. اوکراینی‌های ابتدا تلاش روسیه برای تصرف کیف را دفع کرده و بعداً مهاجمان را در حملاتی غافلگیرانه از مناطق خارکیف و خرسون بیرون راندند.

موفقیتی بزرگ می‌تواند تسلیحات، مهمات و حمایت غربی‌ها که اوکراین برای ادامه جنگ به آن‌ها نیاز دارد را فراهم کند. همچنین روحیه مردم و نیروهای اوکراینی را تقویت خواهد کرد. یکی از اهداف کلیدی اوکراین، و شاید اولین نشانه موفقیت آن، قطع پل زمینی بین روسیه و کریمه اشغالی، خط تدارکاتی سربازان روسیه در منطقه زاپوریژیا است.

یکی دیگر از اهداف ضروری، بازگرداندن کنترل بر تأسیسات زیرساختی حیاتی، از جمله نیروگاه هسته‌ای زاپوریژیا و نیروگاه کاخوفکا در منطقه جنوبی خرسون است. خط مقدم وسیع، گزینه‌های زیادی را برای مسیر حمله ایجاد می‌کند. اوکراین می‌تواند بر جنوب متمرکز شده و تلاش کند شهر ملیتوپل را که روسیه از آن به عنوان پایتخت منطقه اشغالی زاپوریژیا استفاده می‌کند، تصرف کرده و سپس برای قطع پل زمینی پیشروی کند.

هم‌چنین می‌تواند با عملیات دریایی و حتی پیاده‌سازی نیروها در ساحل، به خود کریمه حمله کند. تصاویر ماهواره‌ای خاکریزهای بزرگی را نشان می‌دهند که نیروهای روسیه برای دفاع در برابر حمله اوکراین حفر کرده‌اند.

طبق سناریوهای دیگر نیز کیف می‌تواند از طریق شهر باخموت یا شهر کوپیانسک برای بازپس‌گیری کنترل مناطق لوهانسک، به شرق حمله کند. یوگنی پریگوژین، بنیان‌گذار گروه واگنر نیز تهدید کرده بود که در صورت عدم تأمین مهمات از سمت مسکو، نیروهای خود را از باخموت خارج خواهد کرد که باعث آسیب‌پذیرشدن این شهر در برابر نیروهای اوکراینی خواهد شد.

زلنسکی گفت که بازپس‌گیری مجدد هر تکه سرزمین اوکراین یک موفقیت است. رزنیکوف گفت: در حالت ایدئال، این حمله نه تنها روستاها و شهرها را آزاد می‌کند، بلکه زنجیره لجستیکی روسیه را قطع کرده و ظرفیت تهاجمی مسکو را کاهش می‌دهد.

کم‌وکاستی‌های ارتش اوکراین

رهبران غربی تأکید کردند که اوکراین برای جنگ پیش رو به خوبی مجهز شده است. اما طبق اسناد محرمانه فاش‌شده از ارزیابی‌های اطلاعاتی ایالات متحده، آمریکا در مورد توانایی اوکراین برای دستیابی به دستاوردهای بزرگ در بهار امسال تردید دارد که تا حدی به دلیل نقص‌های موجود در آموزش و تدارکات و مهمات است. زلنسکی در مصاحبه‌ای با واشنگتن‌پست گفت: ما در جنگ هوایی مغلوبیم.

رئیس‌جمهور اوکراین درخواست اف۱۶های آمریکایی را داده است. جو بایدن با رد این درخواست گفت که زلنسکی به هواپیما نیازی ندارد. زلنسکی گفته که اوکراین منتظر نیروهای بیشتری برای شروع حمله نخواهد ماند، اما حضور آن‌ها کار را آسان‌تر خواهد کرد. زلنسکی گفت که اگرچه اخیراً اوکراین سامانه دفاع موشکی پاتریوت آمریکا را دریافت کرده، اما تنها یک نام نمی‌تواند از مردم محافظت کند. رزنیکوف، وزیر دفاع هم گفت که تقویت دفاع هوایی اولویت شماره یک است.

ژنرال ریچارد بارونز، فرمانده نیروهای مشترک بریتانیا در سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ گفت: پدافند هوایی اوکراین تحلیل رفته است و این نگرانی وجود دارد که پس از شروع ضد حمله، زیر رگبار موشک‌های روسیه کم بیاورد. او گفت که ایالات متحده ممکن است مجبور باشد سیستم‌های خود را برای حل این مشکل به اوکراین بدهد. بارونز گفت: توانایی اوکراین برای حفاظت از حریم هوایی خود جای سؤال دارد.

همچنین با نزدیک‌شدن به آغاز ضدحمله، اوکراین خواستار افزایش ظرفیت حمله‌های دوربرد است. شرکای کیف مدت‌ها است که نگران استفاده از چنین تجهیزاتی برای حمله به خاک روسیه هستند که احتمالاً با واکنش شدیدی از سوی مسکو مواجه خواهد شد. اما به گفته زلنسکی، فقدان چنین تسلیحاتی اوکراین را در معرض آسیب جدی قرار می‌دهد.

زلنسکی می‌گوید که کمبود تجهیزات به این دلیل است که نیروهای اوکراینی پس از بازپس‌گیری شهر جنوبی خرسون در ماه نوامبر، نتوانستند نیروهای روس را از آن سوی رودخانه دنیپرو بیرون برانند.

از همین مواضع کنار رودخانه، نیروهای مسکو مرتباً شهرهای اوکراین را بمباران می‌کنند. ده‌ها غیرنظامی طی ماه‌های پس از آزادی خرسون، در چنین حملاتی کشته شده‌اند. به گفته زلنسکی، روس‌ها از این مواضع به سمت به شرق یا جنوب حمله کرده و دوباره پشتیبانی دریافت می‌کنند. چرا؟ چون آنها می‌دانند که دست ما به آن‌ها نمی‌رسد. رزنیکوف هم گفت: «نیروهای روسی در خرسون می‌دانستند که اوکراین فاقد تسلیحات دوربرد است، بنابراین آن‌ها تمام پست‌های فرماندهی، انبارهای سوخت و انبارهای مهمات خود را در بیش از ۱۲۰ کیلومتر مستقر کردند».