به گزارش اکوایران، کیوان جعفری طهرانی تحلیلگر ارشد بازار بین‌الملل آهن و فولاد با این مقدمه توضیح داد که در هردوی این رویدادها، ایران هیچ نقش و سهمی در ساخت آن‌ها نداشت. به گفته او، آخرین باری که در ما پروژه‌های ساخت و ساز کشورهای خارجی GCC حاشیه خلیج فارس همکاری داشتیم به اوایل دهه 2000 میلادی و به طرح جزیره نخل دبی بازمی‌گردد.

ایران و عربستان در اسفندماه توانستند بعد از سال‌ها بحث، همکاری‌های سیاسی و تجاری با همدیگر را احیا کند. انتظار می‌رفت پس از گذشت زمانی از شروع این همکاری‌ها، بخش‌های دولتی و خصوصی بتوانند از فرصت‌های سرمایه‌گذاری  و همکاری‌های مشترک میان دو کشور استفاده کنند. با توجه به اینکه عربستان طرح‌های زیادی را در بخش‌های معدنی و سرمایه‌گذاری در دست اقدام دارد، عملاً شاهدیم که اتفاق خاصی در خصوص سرمایه‌گذاری در ایران تفاق نیفتاده است.

کیوان جعفری طهرانی تحلیلگر ارشد بازار بین‌الملل آهن و فولاد در این باره اظهار کرد: در جریان مذاکرات جدید ایران و عربستان نیستم اما نتیجه آن را می‌توان تاحدودی مشاهده کرد. یکی از نتایج این برقراری روابط، این بود که حجاج ایرانی پس از سال‌ها توانستند به حج دائم و تمتع مشرف شوند. من پتانسیل زیادی را در عربستان سعودی می‌بینم.

وی ادامه داد: ما اگر انتظار داشته باشیم که عربستان در حوزه معدن در ایران سرمایه‌گذاری کند، این انتظار محقق نخواهد شد. عربستان خودش برای برخی از پروژه‌هایش مانند شهر نئوم به 500 میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد و چشم به سرمایه‌گذاری خارجی دارد. همینطور در زمینه سرمایه‌گذاری 170 میلیارد دلاری در حوزه معدن، عربستان از کشورهای دیگر این رقم را دریافت کرده است. این به معنی این نیست که عربستان سرمایه لازم برای سرمایه‌گذاری در تمام پروژه‌هایش را ندارد اما این عمل جذب سرمایه، یک روال متعارف است و هر کشور اگر بخواهد پروژه‌‌های بزرگی را پیش ببرد، صرفا به سرمایه خودش اکتفا نمی‌کند و از سرمایه کشورهای دیگر هم استفاده می‌کند. پس اگر کشوری خودش به دنبال جذب سرمایه‌گذار خارجی است، لزوماً به این فکر نیست که در کشور دیگری سرمایه‌گذاری کند.

این تحلیلگر افزود: ما روز اول هم برداشتمان این بود که ارتباط ایران و عربستان باعث می‌شود که شیوخ عرب یا دولت عربستان در پروژه‌های ایرانی مشارکت کنند. به نظرم این اتفاق بعید است. یکی از امکانات بسیار بزرگی که ما داریم و به نظرم باید به آنان توجه ویژه‌ای بکنیم، نیروهای جوان و تحصیل‌کرده‌ای هستند که به علت شرایط اقتصادی اگر هم شغل دارند، با راندمان مناسب از آن‌ها استفاده نمی‌شود و عده زیادی از جوانان هم بیکار هستند. به جای اینکه آن‌ها به شرکت‌های غربی مهاجرت کنند و بازنگردند، می‌توانند به عربستان مهاجرت کنند. این کشور پتانسیل کاری بسیار خوبی دارد و اگر بشود تمهیدات لازم را در این خصوص انجام داد، کارشناسان خبره و تحصیل‌کرده ایرانی می‌توانند عربستان کار می‌کنند. قرار نیست با جوانان ایرانی در عربستان مانند هندی‌ها یا مهاجران کارگر بنگلادشی برخورد شود. طبیعتاً رابطه‌ای که برای کار و اشتغال جوانان ایرانی در عربستان تعریف می‌شود با کارگران دیگر کشورها بسیار متفاوت است. این اتفاق باعث می‌شود که هم تبادل اطلاعات خوبی میان ایران و عربستان رخ دهد و هم می‌تواند انگیزه‌ای برای جذب سرمایه عربستان در ایران باشد. طرف عربستانی اگر متوجه ظرفیت بالای قشر تحصیل‌کرده ایرانی شود، طعباً انگیزه لازم برای سرمایه‌گذاری در ایران را پیدا می‌کند.

وی تاکید کرد: ما نباید تجربه اشتباه جام جهانی 2022 قطر یا اکسپوی 2020 دبی را تکرار کنیم. در هردوی این رویدادها، ایران هیچ نقش و سهمی در ساخت آن‌ها نداشت. ما آخرین باری که در پروژه‌های ساخت و ساز کشورهای خارجی GCC حاشیه خلیج فارس همکاری داشتیم به اوایل دهه 2000 میلادی و به طرح جزیره نخل دبی باز می‌گردد. در آن سال صرفا برخی از مصالح مانند انواع سنگ‌ها از بنادر جنوبی ایران مانند بندرهای عسلویه به وسیله لنج به دبی منتقل شد. پس از آن، ایرانی‌ها هیچ مشارکتی در پروژه‌های ساخت و ساز کشورهای حاشیه خلیج فارس نداشته‌اند. به نظر من حضور ایرانی‌ها در پروژه‌های کشورهای حاشیه خلیج فارس هم باعث توسعه اقتصادی می‌شود و هم انگیزه لازم برای سرمایه‌گذاری کشورهای عربی در ایران را فراهم می‌کند.