به گزارش اکوایران، مسئولان دانشگاه تهران تا کنون به اعتراضات دانشجویان توجهی نکرده‌اند و خواسته‌های آنها نادیده گرفته شده است.

دانشگاه تهران اخیرا اعلام کرده که از 25 اسفند خوابگاه‌ها باید تخلیه شوند و کلاس‌ها و خوابگاه‌های این دانشگاه تا هفتم اردیبهشت سال آینده غیرحضوری و تعطیل خواهند بود. با این حال، زلفی‌گل- وزیر علوم - در پاسخ به یکی از دانشجویان که آیا کلاس‌های دانشگاه تهران از ۱۴ فروردین تا ۷ اردیبهشت به صورت مجازی خواهد بود؟ پاسخ داده است: نه، مجازی نیست.

روز گذشته نیز یک نشست تصویری با حضور علیرضا وجهی - معاون دانشگاه و رئیس سازمان خدمات دانشجویی دانشگاه تهران - به همراه دانشجویان منتقد به این تصمیم پرحرف و حدیث، در استودیوی تلویزیون اینترنتی این دانشگاه برگزار شد.

در این گفت‌وگو دانشجویان دلایل خود را درباره غیرقانونی بودن این تصمیم ذکر کردند و پاسخ‌های معاون دانشجویان را شنیدند اما برخی از آنها به در پشت صحنه این نشست می‌گویند که پاسخ‌های وجهی، قانع‌کننده نبوده و نظر دانشجویان در این تصمیم‌گیری به هیچ عنوان دخیل نشده است.

دانشجویان با گلایه از وضعیت نامطوب کلاس‌های مجازی و کندی سرعت اینترنت، این سوال را مطرح کردند که مسئولان دانشگاه چطور فکر کرده‌اند که برگزاری کلاس مجازی با این وضعیت به نفع دانشجو است؟ وجهی در این‌باره پاسخ داده است: «ما انواع و اقسام سیم‌کارت‌ها داریم که وقتی یکی از آنها کار نمی‌کند، سیم‌کارت دیگر خوب جواب می‌دهد!»

در این گفت‌وگو، یکی از دانشجویان به مسئولان و معاونت دانشجویی دانشگاه تهران توصیه می‌کند که در حوزه آموزش مجازی در زمان کرونا که تجربه شد حداقل چند مقاله بخوانند و ببینند که کارشان اصلا «کارشناسی» نشده است.

تصمیم عجیب دانشگاه تهران، صدای دانشجویان را درآورد

با توجه به اینکه یکی از بهانه‌های اصلی دانشگاه تهران برای تعطیلی خوابگاه و کلاس‌های حضوری، فرارسیدن ماه رمضان عنوان شده است، یکی از دانشجویان از پشت دوربین به معاون دانشگاه گفت: «شما خوابگاه را باز کنید، ولی غذا ندهید؛ هرکسی کار واجب داشته باشد، مریض نیست که بدون غذا به خوابگاه بیاید.»

دانشجویان دانشگاه تهران، بویژه دانشجویان شهرستانی، تاکید می‌کنند که خواسته‌های آنها کاملا منطقی و قانونی است، چراکه استفاده از امکانات دانشگاه - بویژه یک دانشگاه دولتی - مانند خوابگاه و سلف و سایت و کتابخانه، جزو حقوق طبیعی دانشجویان محسوب می‌شود.

حالا دانشگاه تراز این کشور، کار را به جایی رسانده که برخی دانشجویان در قبال اسکان در خوابگاه و داشتن یک سرپناه - که برای داشتن آن سال‌ها زحمت کشیده‌اند - به دلیل کمبود بودجه‌ای که مسئولان دانشگاه اکنون به عنوان علت مجازی شدن خوابگاه بعضا به آن اقرار می‌کنند، از دانشگاهی که بیشترین بودجه در بین دانشگاه‌های کشور را دارد، حتی خوابگاه بدون غذا را طلب ‌کنند؛ البته این در حالی است که اصل مطالبه آن‌ها اخذ حقوق و امکانات خود از این دانشگاه به صورت کامل است.

در پایان این نشست، یکی از دانشجویان به وجهی می‌گوید: «این کار شما خلاف قانون است و از لحاظ شرعی هم این حق‌الناس است، چون شما دارید حق دانشجو را تضییع می‌کنید. من به عنوان نماینده دانشجویان می‌‎گویم که دانشجویان کاملا ناراضی هستند.»

برخی از دانشجویان در گفت‌وگو با اکوایران می‌گویند: «گفته شده روز ۲۲ اسفند تا ۲۵ اسفند یک نظرسنجی درباره مجازی شدن یا نشدن دانشگاه در سامانه الکترونیک دانشگاه تهران برگزار می‌شود و با استناد به نتیجه این نظرسنجی، تصمیم نهایی گرفته خواهد شد.»

حال پرسش اصلی اینجاست که اگر این موضوع صحت داشته باشد، چرا تا روزی که دانشجویان باید خوابگاه را تخلیه کنند، یعنی 25 اسفند، نتیجه مطالبه‌گری آنها مشخص نخواهد شد؟ اگر قرار بر اخذ نظر دانشجویان است، مسئولان دانشگاه تهران باید توجه داشته باشند که در این نظرسنجی باید نگاه ویژه‌ای به دانشجویان متقاضی خوابگاه شود؛ چراکه یکی از اصلی‌ترین مشکلات در تصمیمِ مورد اشاره، حذف امکاناتی است که بخش عمده آن سهم دانشجویان غیرتهرانی است و تعطیلی خوابگاه عملا می‌تواند بسیاری از آنها را با مشکل جدی مواجه کند.

اعتراضات دانشجویان همچنان ادامه دارد و آنها می‌گویند تا زمانی که نتیجه مثبتی حاصل نشود به اعتراض خود ادامه می‌دهند. با این حال، تعلل مسئولان دانشگاه تهران در تصمیم‌گیری نهایی برای این مساله باعث شده است که دانشجویان همچنان سردرگم بمانند و در این روزهای پایانی سال، کام آنها تلخ و ذهن آنها درگیر وضعیتی شود که انتظارش را نداشتند.