به گزارش اکوایران، در تمام این سال‌ها هر بار این کار تا مرز جدی شدن پیش رفته دچار حاشیه ‌هایی شده که غیر قابل حل به نظر می‌رسند.

فاصله تیم های باشگاهی ما با تیم های اماراتی و عربستانی و شرق آسیا هر روز بیشتر می شود. رویای سلطنت تیم های ایرانی بر آسیا دیگر آنقدر رنگ باخته که خنده دار به نظر می رسد. از طرف دیگر هر روز خبری درباره کمبود بودجه،‌ بدهی، سوگیری ها و تصمیم های غلط دولتی در مورد تیم ها شنیده می شود، دردی که هر متخصصی درمانش را در یک چیز می داند: خصوصی سازی باشگاه ها! عبارتی که آنقدر آن را شنیده ایم دل همه مان را زده است. همین چند روز پیش هم دبیرکل فدراسیون فوتبال گفته که نامه‌ای از ریاست جمهوری دیده که در آن تاکید شده بود هرچه زودتر وضعیت خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس مشخص شود؛ اما بیایید تعارف را کنار بگذاریم چنین اتفاقی نخواهد افتاد، چرا؟  خصوصی سازی یک تیم فوتبال، با وجود ظاهر فوتبالی و ورزشی خود، در واقع باطنی کاملا غیر ورزشی دارد و با مسائل اقتصادی و سیاسی آمیخته شده است.