به گزارش اکوایران، زمانی که دیکتاتوری شما نادیده گرفته می‌شود، خنثی می‌شود و مورد تمسخر قرار می‌گیرد، باید برایتان سخت باشد. ولادیمیر پوتین یک مورد غم‌انگیز است. او دستور ادغام باشکوه اوکراین را به امپراتوری خیالی روسیه داد. چیزی که در عوض گرفت، یک بحران حیاتی بود که نتوانست آن را کنترل کند.

گل به خودی گرگ‌ جنگ‌جو

به نوشته سایمون تیسدال در گاردین، شی جین‌پینگ یکی دیگر از رهبران برجسته با مشکلات دیکتاتوری است. شی تصور می‌کند که بر همه چیز حاکم است و مانند خداوند رسمی حزب کمونیست از مائو تسه‌تونگ مایه می‌گذارد؛ اما دائما خرابکاری می‌کند. آهنگ امضای شی طنین‌انداز شکست و فروپاشیست.

برای مثال: توافق از روی بی‌درایتی «بدون محدودیت» شی با پوتین قبل از حمله روسیه به اوکراین، یک گل به خودی شرم‌آور و بی‌حاصل از آب درآمد. مثال دیگر: به راه‌انداختن دیپلماسی تقابلی «گرگ جنگجو» او علیه غرب که واکنش شدید ضدچینی را به همراه داشت.

 لورل و هاردی عصر مدرن 

پوتین و شی: این دو لورل و هاردی عصر مدرن هستند، با این تفاوت که مسئله شوخی‌برداری نیست. در یک جامعه آزاد، چنین آدم‌هایی باید پاسخگوی اعمالشان باشند. اگر هر یک از آن‌ها تحت نظارت واقعی دموکراتیک یا انتخابات آزاد قرار می‌گرفت، بی‌درنگ کنار گذاشته شده و سپس محاکمه می‌شد.

پوتین روسیه را به شکل خود بازسازی کرده است: بی‌قانون، بدنام، غیرقابل‌اعتماد. اما کاری که شی تا کنون مرتکب شده به مراتب بدتر است. در یک حرکت آخرالزمانی برای اعمال قدرت شخصی و بی‌حدوحصر خود، شی معجزه» چینی را به خطر انداخته است؛ معجزه‌ای از دهه‌ها پیشرفت‌های اقتصادی و اجتماعی بزرگ.

کابوس بی‌رحمانه نظارت ۲۴ ساعته

شی ناامیدانه از همه‌گیری کرونا سوءاستفاده کرد، دستور محدودیت‌ها و قرنطینه‌های شدیدی داد؛ سپس، بدون هیچ خجالتی، این سیاست‌ها را تغییر ۱۸۰ درجه‌ای داد. این امر اقتصاد آسیب‌دیده چین را نجات نداده و شرکت‌های فناوری خصوصی این کشور نیز به دلیل اصرار عجیب شی بر نظارت و هدایت حزب بر آن‌ها دچار مشکل شده‌اند.

شی خواستار نظارت در همه‌جا است. بی‌اعتنایی مزمن او به حقوق و آزادی‌های اولیه بشر به سین کیانگ، هنگ کنگ و تبت محدود نمی‌شود. آیا او واقعاً نمی‌داند که چگونه چنین سوءاستفاده‌های فاحشی اعتبار بین‌المللی چین را لطمه می‌زند و آرزوهای شهروندان را مهار می‌کند؟

طی ۱۰ سال، او زندگی عمومی و خصوصی شهرهای چین را به یک کابوس بی‌رحمانه نظارت ۲۴ ساعته تبدیل کرد که دولت در آن، به هیولایی تبدیل شد که مردمش را شکار می‌کرد. چرا؟ ظاهراً برای اینکه چین را دوباره بزرگ کند. اما در واقع، برای حفظ خود و حزبش در قدرت. حکومت با ترس عواقبی دارد. صادرات و واردات چین، خرده‌فروشی داخلی، سرمایه‌گذاری خصوصی و خارجی، اشتغال جوانان و تولید ناخالص داخلی، همگی در حال فروریختن هستند. بازار املاک چین چاله‌ای بی‌ثبات و بی‌انتها از بدهی است. اعتماد مصرف‌کننده و کسب‌وکار نیز از دست رفته است.

فرورفتن شی در استبداد

بازارهای مالی و احتمالاً حتی خود دولت چین، شدت این ضعف‌ها که احتمالاً رشد را برای چندین سال کاهش می‌دهند را نادیده گرفته‌اند. آدام پوزن، اقتصاددان آمریکایی نوشت: «به این بگویید کووید طولانی. این شرایط سیستمیک است و تنها راه درمان قابل اعتماد آن، دادن تضمین معتبر به مردم عادی و شرکت‌های چینی است که محدودیت‌هایی برای نفوذ دولت به زندگی اقتصادی وجود دارد. اما چنین تضمینی وجود ندارد». دلیل آن، همان‌طور که پوزن تشخیص داده است، فرورفتن شی در استبداد است.

البته نمی‌توان همه این مشکلات را به گردن شی انداخت، اما شاید باید گردن او بیندازیم. مسئول همه چیز بودن یعنی سرزنش‌شدن برای همه چیز. مانند کمونیست‌های تندرو در طول تاریخ، شی به مردم اعتماد ندارد. مانند کادرهای حزبی پاکسازی‌شده، مردم نیز باید تحت فشار و کنترل قرار گیرند. پس تقصیرها گردن اوست.

هنگامی که ژنرال‌های ارشد منصوب‌شده توسط شی به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیل مشخصی از کار برکنار می‌شوند و در میان یک رسوایی مبهم، چین گانگ، شاگرد پر ادعای او از سمت وزیر امور خارجه برکنار شد، تردیدها در مورد حکمرانی و قوه داوری شی تشدید می‌شود.

سودای رهبری نظم جهانی جدید و فرار دوستان

علی‌رغم اینکه شی جین‌پینگ قصد دارد نظم جهانی جدیدی را به رهبری چین ایجاد کند، دوستان، همسایگان و شرکای تجاری کلیدی خود را به طور آرام از خود دور کرده است. رویارویی دریایی هفته گذشته با فیلیپین آخرین مورد از بسیاری از موارد زورگویی چینی‌ها در دریای چین جنوبی و اطراف آن بود.

این رویارویی از روی بی‌پروایی بود؛ زیرا بدون هیچ دلیل موجهی کشور مهم منطقه‌ای را اذیت کرد. این خطرناک بود، زیرا باعث شد که آمریکا که متحد اصلی فیلیپین است. تحریکات بی‌وقفه پکن علیه تایوان نیز می‌تواند نتیجه‌ای مشابه داشته باشد.

با این حال، مشخص نیست که آیا شی در ظاهر قدرتمند، به اقدامات گارد ساحلی خود در رویارویی با نیروهای فیلیپین مجوز داده یا حتی از قبل اطلاع داشته است. سؤالات مشابهی در مورد اقدامات تهاجمی ارتش چین در مرز هند وجود دارد. آیا این سیاست عمدی است؟ در واقع چه کسی مسئول است؟

جنون حفظ وحدت و یکپارچگی

جنون شی برای حفظ وحدت و یکپارچگی داخلی، به علاوه موضع خصمانه بیرونی او مانند توطئه‌های جاسوسی، سرقت مالکیت معنوی، دیپلماسی استثمارگرانه بدهی، صلح‌سازی توخالی در اسرائیل و فلسطین (در حالی که میانمار و کره شمالی را نادیده می‌گیرد) و حمایت ضمنی از جنگ پوتین در اوکراین، همگی به درک غرب از چین به عنوان تهدیدی واقعی کمک می‌کند.

ایالات متحده، اتحادیه اروپا، بریتانیا، آلمان اخیراً دکترین‌های دفاعی و امنیتی و موضع تجاری خود در قبال چین را سخت‌تر کرده‌اند. آخرین نمونه مجموعه اقدامات جدید جو بایدن برای منع سرمایه‌گذاری خصوصی در چین در فناوری‌های جدید و حساس مانند هوش مصنوعی است.

پکن می‌گوید همه این‌ها بخشی از کمپین ضدچینی به رهبری ایالات متحده است. اما چنین اقداماتی به غرب نیز آسیب می‌رساند. هیچ‌کس در این بازی برنده نیست. اما حقیقت این است که تمام اقدامات ضد چینی تقصیر شی است که به طور شگفت‌انگیزی احساس ناامنی دارد، گمراه است، اما ظاهراً چالشی در مقابل خود نمی‌بیند.

بدترین دشمن چین 

پایان ماجرا کجاست؟ شی در حال انجام کار خوبی برای تخریب، یا حداقل از بین‌بردن توسعه آرام چین به عنوان یک اقتصاد بزرگ و قدرت جهانی بانفوذ است. همه آن سیاستمداران و متفکران مضطرب غربی باید آرام باشند. شی بدترین دشمن چین است. اجازه دهید به کارش ادامه دهد. خطر این است که شی (مثل پوتین) مشکلات بیشتری بر سر مسائلی مانند تایوان، تپه‌های هیمالیا یا یک هدف نمادین بیافریند. هفته گذشته، بایدن هشدار داد که چین یک بمب ساعتی است. او در جمع حامیان مالی خود گفت: «آنها مشکلاتی دارند. این خوب نیست، زیرا وقتی افراد بد مشکل دارند، کارهای بدی انجام می‌دهند».