به گزارش اکوایران؛ ایران در میان کشورهای منطقه از سابقه طولانی در تدوین برنامه های توسعه برخوردار است. در قبل از انقلاب 5 برنامه و در پس از انقلاب 6 برنامه توسعه تا کنون نوشته شده است. اولین برنامه توسعه در بعد از انقلاب در سال 68 یکسال پس از پایان جنگ تدوین شد اما به طور کلی برنامه های توسعه در چند دهه گذشته سر و صدای زیادی داشته است، از جنجالی ترین برنامه ها نیز می توان به برنامه چهارم اشاره کرد. همچنین در طول سال های پس از انقلاب موضوع عدم تحقق اهداف  برنامه توسعه در کشور، از سوی بسیاری از کارشناسان مورد انتقاد قرار گرفته است و به عقیده آنان اهداف تعیین شده با عملکرد همخوانی ندارد. حال در آستانه برنامه هفتم توسعه بابک نگاهداری رییس مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی 10 توصیه مهم در خصوص این برنامه به عنوان نکات راهبردی تاکید کرد. این نکات عبارت است از؛

در خصوص دوگانه‌های سیاستی-مدیریتی مزمن کشور تصمیم روشن گرفته شود.

از آرمان‌گرایی‌های غیرواقع‌بینانه که با زیرساخت‌ها و ظرفیت‌های کشور تناسبی ندارد، پرهیز شود.

حاکمیت برای 5 سال پیش‌ رو به منظور تمرکز بر روی چند اولویت کاملا محدود به اجماع برسد و حداکثر منابع و ظرفیت‌ها را برای تحقق اولویت‌ها متمرکز کند.

موانع انواع سرمایه‌گذاری‌های خصوصی، عمومی غیردولتی و خارجی را به طور حداکثری رفع شود.

از فرصت موقعیت جغرافیایی ایران در مسیر کریدورهای ترانزیتی شمال به جنوب در ارتباط با اوراسیا و روسیه و کمربند راه در رابطه با چین حداکثر استفاده به عمل آید.

برای رفع تورم مزمن بر روی 3 ناترازی بودجه، شبکه بانکی و صندوق‌های بازنشستگی تمرکز شود.

دیپلماسی اقتصادی و تجاری منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای در ارتباط با کشورهای همسایه و ژئواکونومیک به ویژه چین، روسیه و هند جدی گرفته شود.

برای پیشبرد اهداف توسعه، توانمندسازی دولت از طریق تقویت نهاد راهبر توسعه، دولت الکترونیکی یکپارچه و مردم‌سپاری حداکثری خدمات عمومی در دستور کار قرار گیرد.

امید و اعتماد و مشارکت مردم لازمه تحقق برنامه توسعه است. رفع موارد تعارض منافع، شفافیت در حکمرانی و کاهش فقر برای تقویت همراهی جامعه لازم و ضروری است.

اهمیت تبیین و تنویر افکار عمومی در خصوص اقدامات تحولی و اصلاحی کمتر از خود اصلاح نیست. حتما فکری به حال توان رسانه‌ای جبهه انقلاب شود.