اگر دولت ها در این سال ها به جای پرداخت پول به مردم برای اشتغال زایی، ازدواج و فرزندآوری، به فکر بهبود فضای کسب و کار، کاهش هزینه های جاری و در مقابل آن افزایش بودجه عمرانی بودند، اشتغال و درآمد پایدار برای جوانان ایجاد میشد و همین موضوع می توانست به انگیزه های تشکیل خانواده و در نهایت فرزندآوری منجر شود؛ هدفی که دولتی ها به جای هموار کردن مسیر آن به فکر پول دادن به مردم برای رسیدن به آن هستند.