اما آیا می‌توان گفت ویروس ضعیف شده است؟ به نظر می‌رسد دلایل و فرضیه‌های مهم‌تر و محتمل‌تری در این زمینه وجود داشته باشد.

 

تخمین قدرت کشندگی ویروس کرونا

اوایل شیوع جهانی ویروس کرونا که دانشمندان مشغول ارزیابی قدرت کشندگی ویروس بودند اعلام می شد که کرونا تقریبا از هر ۱۰۰ مبتلا دو نفر را از بین می برد یعنی قدرت کشندگی ۲ درصدی دارد اما کم کم با رسیدن کرونا به کشورهای مختلف این عدد شروع به تغییر کرد و در ایران قدرت کشندگی بیماری چیزی در حدود ۴ درصد اعلام می شد. کم کم با بالا رفتن تعداد تست ها و واقعی شدن تعداد مبتلاهای تازه رو روشن شدن نسبت آنها با تعداد فوتی ها، میزان کشندگی بیماری زیر ۴درصد و بیشتر از ۳ درصد تخمین زده شد و این وضعیت تا اوج پیک آخری که آن را اواسط آذر پشت سر گذاشتیم ادامه داشت به عنوان مثال و هفته بعد از اینکه تعداد مبتلاهای جدید نزدیک ۱۴ هزار نفر بود، فوتی های روزانه به نزدیک ۴۸۰ نفر می رسید یعنی قدرت کشندگی نزدیک به ۳.۴ درصدی اما کم کم ماجرا شکل دیگری به خودش گرفت و انگار میزان کشندگی بیماری به مرور کاهش پیدا کرد.

 

علت کاهش تعداد فوتی ها چه بود؟

 با اعمال محدودیت های تازه تعداد فوتی چنان شیب نزولی پیدا کرد که دور روز پیش به زیر ۶۰ نفر رسید اما شیب تعداد مبتلاها اینقدر تند نبود و به طور میانگین بالاتر از ۶ هزار نفر باقی ماند یعنی می توان گفت در حالی که تعداد فوتی ها حدود یک نهم روزهای اوج پیک آخر است، تعداد مبتلاهای جدید به حدود یک سوم رسیده. به دو هفته پیش تعداد مبتلاهای تازه نزدیک به هفت هزار نفر بوده در حالی که دیروز ۶۲ فوتی ناشی از کرونا داشتیم یعنی چیزی کمتر از ۱ درصد. بنابراین به نظر می رسد که اتفاقی غیر از کنترل تعداد مبتلاها در کاهش مرگ و میر بیماران کرونایی رخ داده است اما چه اتفاقی؟  قطعا برای جواب دادن به این سوال نمی توان به دلایل محکم ارائه داد و باید به فرضیه ها اکتفا کرد. یکی از این فرضیه ها تامین بیشتر دارو است. چند ماه است که داروهایی که به نظر می رسد می توانند به بیماران کمک کنند و اجازه وخیم شدن حالشان را ندهند بیشتر و بهتر در دسترس مردم قرار گرفته دارویی هایی مصل رمدسیور و....

دلیل دوم می تواند کاهش بار و فشار بر کادر درمان و امکانات درمانی باشد چرا که گفته می شود وقتی تعداد بیماران زیاد شود، تلفات به شکل تصاعدی بالا می رود چون نمی توان امکانات لازم را برای نجات بیماران به کار برد و کادر درمان فرسوده می شوند. در واقع بلکه با متعادل شدن تعداد مبتلاها امکان نجات افرادی که حال بدی دارند بیشتر شده است و طبیعی است که درصد کمتری از بیماران کمتری از دست می روند. کاهش مبتلاهای آسیب پذیر هم دلیل دیگری است که می توان برای این موضوع مطرح کرد، کسانی که این فرضیه را مطرح می کنند می گویند که محدودیت تردد، دورهمی ها را محدود کرده و به این ترتیب کسانی که فعالیت اجتماعی کمتری دارند مثل سالمندان یا بیماران، کمتر در معرض افرادی که فعالیت اجتماعی بیشتری دارند و احتمال آلوده شدنشان بالاست قرار می گیرند.