عصر امروز وزرای نفت و انرژی کشورهای اوپک پلاس از طریق ویدیوکنفرانس با یکدیگر دیدار می‌کنند. در روندی کم‌سابقه در روزهای منتهی به این نشت، عبدالعزیز بن سلمان وزیر انرژی عربستان عملا آنچه قرار است در نشست امروز در موردش تصمیم گرفته شود را عنوان کرد. اینکه اوپک روند سابق را حفظ خواهد کرد. در ادامه وزرای نفت دیگر کشورها هم به مصاحبه‌های مشابهی پرداختند. از دو روز گذشته اما سمت و سوی بعضی مطالب خبری به سوی تضاد تصمیم اوپک با روابط کشورهای عرب با واشنگتن رفته است.

به قیمت‌های گاز نگاه کنید. به قیمت‌های نفت نگاه کنید. این نتیجه‌ی امتناع روسیه و کشورهای اوپک از افزایش تولید است. این صحبت‌هایی است که جو بایدن رئیس جمهوری ایالات متحده در نشست گلاسکو مطرح کرده است. صحبت‌های بایدن با واکنش‌های متفاوتی روبرو شده است. 

خاویر بالاس تحلیلگر نفتی بر این باور است امریکا با چنین صحبت‌هایی برای خودش دردسر ساخته است. اگر روسیه و عربستان این تهدید را بلوف قلمداد کنند بایدن دو گزینه خواهد داشت. یا سریعا مقابله به مثل کرده و مجوز آزادسازی ذخیره‌های راهبردی امریکا را صادر کند یا عقب‌نشینی کند و ضعیف به نظر برسد. هر دو گزینه برای کاخ سفید تبعاتی دارند. 

فشار آشکار امریکا بر اوپک افزایش یافته است. آنتونی بلینکن وزیر خارجه امریکا در حاشیه‌ی نشست گلاسکو از همتای اماراتی‌اش خواسته است که تولید نفت خام را افزایش دهد. نام بردن از امارات سابقه نداشته است و بر هیجان فضا افزوده است. کاخ سفید به وضوح از امارات می‌خواهد که مشخص کند کدام طرفی است. واشنگتن یا ریاض؟

در مقاله‌ای که می‌توان آن را در همین راستا قلمداد کرد، استنلی رید گزارشگر حوزه انرژی در نیویورک تایمز می‌نویسد: «بخشی از محاسبات در تصمیم اوپک پلاس ممکن است به این برگردد که منافع اقتصادی ابوظبی و ریاض تا چه اندازه به واشنگتن گره خورده است.»

 

طبق آمارهای موجود ارزش تجارت امریکا با عربستان سعودی در سال بالغ بر ۲۰ میلیارد دلار بوده است. ارزش این تجارت با امارات متحده عربی بیش از ۱۷ میلیارد دلار بوده است. 

طبق آخرین گزارش ماهانه سازمان کشورهای صادرکننده نفت خام، تولید نفت خام عربستان سعودی در ماه سپتامبر معادل روزانه ۹ میلیون و ۶۷۸ هزار بشکه بوده است. در همین بازه زمانی امارات روزانه ۲ میلیون و ۷۸۹ هزار بشکه نفت خام تولید کرده است. 

فارن پالیسی سال گذشته مقاله‌ای را به موضوع تاثیر روند نفتی اخیر بر روابط ریاض-واشنگتن پرداخته و در توصیف وضعیت نوشته بود: «ازدواج دشواری که از جنگ جهانی دوم تاکنون طول کشیده است می‌تواند با سقوط بازار نفت و رسیدن بی‌اعتمادی به اوج خود از مسیر خارج شود. »

در مقاله فارین پالیسی به این اشاره شده بود که تنها چیزی که رابطه ریاض-واشنگتن را حفظ کرده ترامپ است که «قرابت عجیب و غریبی» با عربستان دارد. 

نویسندگان این مقاله در بخشی از آن می‌نویسند: «چطور به اینجا رسید؟ ریشه‌های تنش امروز، از بسیاری جهات، از اصول بنیادین این زوجیت عجیب می‌آیند: از معامله نفت برای امنیت که همیشه خواسته شده اما هیچ وقت کامل مدیریت نشده است، تا پر کردن شکاف میان یک لیبرال دموکراسی تا یک پادشاهی مذهبی محافظه‌کار.»

 

این بار به نظر می‌رسد نه سقوط بلکه اوج‌گیری نفت است که تهدیدی برای این وضعیت محسوب می‌شود.