بیراه نیست که کارشناسان اقتصادی، تورم را اولویت اول فعلی کشور می دانند. تورم نه تنها بر فشار وارد به تمام دهک‌ها روز به روز می‌افزاید، بلکه افق برابر فعالان اقتصادی را هم در هاله‌ای از ابهام قرار می‌دهند.

تورم فعلی به اذعان بسیاری از تحلیلگران زاییده رشد پایه پولی است که خود معلول کسری بودجه دولت است؛ کسری بودجه‌ای که میراث دولت های مختلف بوده و تبدیل به امری قطعی در سال‌های گذشته بوده است. اما نکته نگران کننده اینجاست که در ۳ ماه سپری شده از آغاز دولت ابراهیم رئیسی، دولت‌مردان دولت سیزدهم همگی اقداماتشان از جنس هزینه بوده است و وعده‌های رفاهی به مردمی که این روزها زیر فشار اقتصادی شدید هستند.

اما سوال اینجاست وزیری که حتی خودش هم اذعان به فشار اقتصادی دارد، چرا همکارانش با جیب خالی وعده می‌دهند و طرح‌هایی چند هزار میلیارد تومانی در سر دارند؟ آیا باز هم چرخه تورم ادامه‌دار خواهد بود؟ وزیر از دست چه کسی گله‌مند است؟