جهان در حال تمام شدن است

به گزارش اکوایران، برای بسیاری، کنفرانس آب و هوایی گلاسکو احساسات متفاوتی را برانگیخته است: نگرانی از اینکه صدای آنها واقعاً شنیده نمی شود، اما همچنین امیدواری که حضور آنها به ایجاد تغییر کمک کند. در حالی که معترضان در محل اجلاس COP26 تجمع کرده‌اند، جوانان فعال در عرصه مقابله با تغییرات اقلیمی، خواهان اقدام فوری و عملیاتی هستند.

بر اساس گزارش نیویورک‌تایمز، هزاران فعال آب و هوا از سراسر جهان این هفته به شهر گلاسکو اسکاتلند آمدند و از کشورهایی که برای کنفرانس جهانی آب و هوا گرد هم می‌آیند، خواستار ایجاد تغییرات واقعی و معنادار شدند. راهپیمایی با حضور فعالان جوان از سراسر جهان همراه بود و گرتا تونبرگ، که الهام بخش جنبش بین المللی جمعه ها برای آینده بود نیز به جمعیت پیوست.

برخی از قوی‌ترین و فوری‌ترین درخواست‌ها برای اقدام از سوی معترضان جوانی مطرح شده است که ادعا می‌کنند دنیایی که به ارث می‌برند در آستانه یک فاجعه اقلیمی است. آنها یک هفته را صرف برهم زدن گفتگوهای غول های گازی و اجرای نمایش های تئاتری در حاشیه این رویداد بین المللی موسوم به COP26 کرده اند. اما اعتراضات در روزهای جمعه و شنبه، به اوج خود رسید. بعد از ظهر جمعه، جمعیت برای یکی از محورهای طرح های اعتراضی به یک پارک عمومی سرسبز در مرکز گلاسکو رفتند.

برخی از معترضان بنرهایی را حمل می کردند که روی آن نوشته شده بود: «زمان ما در حال تمام شدن است» و «تغییر سیستم نه تغییر اقلیم». در طول راهپیمایی، فعالان کهنه‌کار محیط‌زیست در کنار خانواده‌هایی با کودکان خردسال، نمایندگان اتحادیه‌ها، مبارزان سوسیالیست و دانش‌آموزان جوانی که مدرسه را ترک می‌کردند، ایستادند و خواستار اقدام بیشتر رهبران جهان برای رسیدگی به این موضوع شدند. ساکنان گلاسکو در خیابان‌ها صف کشیده‌اند تا این منظره رنگارنگ را تماشا کنند. کودکان تابلوهایی با دست کشیده بودند که روی آن نوشته شده بود: «جنگل‌زدایی را متوقف کنید»، «سیاره را نجات دهید!» و «اکنون اقدام کن».

اعتصاب اقلیمی به رهبری جوانان توسط جمعه ها برای آینده سازماندهی شد، جنبش بین المللی که از اعتصاب مدرسه انفرادی گرتا تونبرگ که در سال 2018 آغاز شد تاکنون رشد کرده است.  خانم تونبرگ که اعتصابش الهام بخش جوانان سراسر جهان برای اقدام در مورد تغییرات اقلیمی شد، هنگام صحبت با جمعیت پس از راهپیمایی با تشویق‌ مواجه شد. او از رهبران جهان به دلیل ایجاد تعهدات بی‌اثر و اجازه «استثمار از مردم و طبیعت» انتقاد کرد.

تونبرگ گفت: «رهبران هیچ کاری انجام نمی دهند. آنها به طور فعال در حال ایجاد حفره‌هایی هستند، و چارچوب‌هایی را شکل می‌دهند تا به سود خود ادامه دهند تا از این سیستم مخرب سود ببرند».

لحظاتی قبل از سخنرانی وی، ونسا ناکات، یک فعال اهل اوگاندا، انفعال رویدادهای قبلی COP را فریاد زد. «چند تا از اینها را باید نگه دارند تا زمانی که متوجه شوند که بی عملی آنها سیاره را نابود می کند؟».

تعداد زیادی از فعالان از آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی، آفریقا و آسیا نیز در جمع حاضران سخنرانی کردند و از رهبران ملی خود به دلیل شکست در کشورهای خود و رهبران بین المللی به دلیل نادیده گرفتن جهان در حال توسعه، دعوت  به اقدام کردند.

ایلید راب، 26 ساله، یک فعال اقلیم اسکاتلندی، که پیش از این مراسم صحبت می کرد، گفت: مسئولیت واقعی برای جوانان وجود دارد و اگرچه این آشفتگی را ما ایجاد نکردیم اما به عهده ما گذاشته خواهد شد که آن را مدیریت کنیم.

خانم راب، که اصالتا اهل ادینبورگ است اما اکنون در بروکسل مستقر است، با ائتلاف اقلیمی جوانان بریتانیا، یک سازمان غیرانتفاعی بریتانیایی که جوانان را بسیج می‌کند تا در مورد تغییرات اقلیمی اقدام کنند، همکاری می‌کند. او این هفته با قطار همراه با صدها نفر دیگر به گلاسکو رفت تا در کنفرانس و تظاهرات شرکت کند.

در حالی که رهبران جهان در این هفته موفق شدند توافق‌های جدیدی را برای پایان دادن به جنگل‌زدایی و کاهش انتشار متان به دست آورند که امیدها به پیشرفت واقعی را افزایش داد، در روزهای آینده دیپلمات‌ها بر سر کاهش بیشتر گازهای گلخانه‌ای چانه‌زنی خواهند کرد. اما در داخل کنفرانس، کشورها هنوز در حال بحث هستند که چگونه می توانند به وعده های محقق نشده سال های گذشته، از جمله تعهد مالی 100 میلیارد دلاری سالانه برای آب و هوا از سال 2020 تا 2025، عمل کنند. تعهد کشورهای ثروتمند برای کمک به کشورهای فقیرتر در سال 2009 وعده داده شد اما محقق نشده است و همچنان باقی است. 

کشورهایی که بیشتر در معرض خطر تأثیرات تغییرات آب و هوایی در جهان در حال توسعه هستند، و کشورهای عمده انتشار دهنده کربن را نیز تحت فشار قرار می دهند تا اهداف سالانه خود را افزایش دهند تا دمای جهانی از 1.5 درجه سانتیگراد یا 2.7 درجه فارنهایت نسبت به دوران پی از انقلاب صنعتی  بالاتر نرود. 

برای بسیاری از معترضان جوان، این کنفرانس احساسات متفاوتی را ایجاد کرد: آنها ابراز نگرانی کردند که صدایشان شنیده نمی شود، اما همچنین امیدوارند که فعالیت و حضور آنها در این رویداد به ایجاد تغییر کمک کند.

خانم راب گفت: «این یک بار بزرگ برای جوانان است که زندگی خود را وقف فراخواندن سیاستمدارانی کنند که برای نمایندگی ما حقوق می گیرند».

 او گفت: «ما به یک تغییر کل سیستم نیاز داریم. اگر ما وضعیت کنونی کسب و کار و نحوه تولید چیزها، برداشت منابع از زمین و مصرف بیش از حد را تغییر ندهیم، مشکل خواهد بود».

فعالان جوان می‌گویند که آنها چیزی بیش از کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را می‌خواهند: آنها همچنین می‌خواهند مسائل سیستمی مرتبط با واکنش تغییرات آب و هوایی، از جمله نابرابری و فقر را تأیید کنند. آنها راه حل هایی می خواهند که برای همه مفید باشد و به از بین بردن نژادپرستی، تبعیض جنسی و بی توجهی کشورهای در حال توسعه کمک کند.

 گروه خیریه ActionAid International در یک نظرسنجی از مردم برزیل، هند، آفریقای جنوبی و ویتنام، که همگی با تهدیدات قریب الوقوع ناشی از تغییرات آب و هوایی مواجه هستند، دریافت که تقریبا نیمی از پاسخ دهندگان فکر می کنند که کشورهای در حال توسعه از نمایندگی در مذاکرات آب و هوایی حذف می شوند.  و سه چهارم فکر می کنند که مردم این مناطق بیشترین تأثیر را از تصمیمات اتخاذ شده در اجلاس خواهند دید.