شب سرنوشت‌ساز برای دموکرات‌ها؛ حیات سیاسی بایدن به مو بند است

به گزارش اکوایران، ناظران می گویند وقوع هر رخدادی از حضور دموکرات ها در سنا و رقابت نسبتا نزدیک برای مجلس نمایندگان گرفته تا رخدادی شبیه به شکست جمهوری خواهان در محدوده احتمال های واقع بینانه؛ دور از ذهن نیست. امروز رقابت ها دو حزب برای کنترل سنا بسیار نزدیک است تا جایی که میانگین نظرسنجی ها در جورجیا، پنسیلوانیا، نوادا، آریزونا و حتی نیوهمپشایر از یک تنش می گویند. به همین دلیل می توان گفت هر کدام از دو حزب در صورتی که خوش شانس باشند می توانند کنترل کنگره را در دست بگیرند. در ارتباط با مجلس نمایندگان نیز شاهد داستان مشابهی هستیم، در حالی که جمهوری خواهان آشکارا خود را پیروز این میدان می دانند، رقابت ها در باب تصدی کرسی های این نهاد چالش برانگیز شده است. برای دموکرات ها سخت نیست تا رقابت ها را نزدیک نگاه دارند، آنها می توانند درخواست کنترل مجلس نمایندگان را برای ساعت ها یا شاید چند روز به تعویق بیاندازند. از سوی دیگر، جمهوری خواهان نیز نیازمند ده ها کرسی نخواهند بود، پس باید اذعان کرد که کارزار 2022 بی شباهت به انتخاباتی موجی و سیار نیست.

رای دهندگان حرف آخر را می زنند

در چنین شرایطی احتمال نتایج غافلگیر کننده ای چون  لغزش جمهوری خواهان یا تسلط دموکرات ها بر کنگره وجود دارد. داده های نظرسنجی ها تعیین کننده آخر بازی نیست؛ این رای دهندگان هستند که حرف آخر را می زنند.گروهی از تحلیلگران در باب رقابت های میان دوره ای 2022 چند سناریو را متصور شدند، سناریوی اول پیروزی قطی جمهوری خواهان است؛ در قاب این سناریو جمهوری خواهان قادرند کنترل سنا و مجلس نمایندگان را از آن خود کنند.

به نوشته نیویورک تایمز، در شرایط کنونی رقابت ها میان دو حزب نزدیک است، در چنین رقابت های حساسی نظر سنجی های نهایی تایمز/ سینا حاکی از آن است که رای دهندگان کنترل کنگره توسط جمهوری خواهان را ترجیح می دهند؛  بالاخص آن که عملکرد بایدن آنها را در حمایت از جمهوری خواهان مصمم تر هم  کرده است.هرچند نمی توان منکر این حقیقت شد که نقطه ضعف جمهوری خواهان نیز نامزدهای نامحبوب شان است.با این همه می توان گفت که جمهوری خواهان می توانند شبی عالی داشته باشند بالاخص آن که بخش کوچکی از رای دهندگان تردیدهای خود را در مورد نامزدهای نامحبوب ببلعند و یا احساس های گرم خود را نسبت به مقام های قدیمی دموکرات کنار بگذارند. 

دموکرات ها شانس برد ندارند؟

عامل دیگرمشارکت است بالاخص در ایالت هایی که رقابت ها چندان گرم نیست.در چنین ایالت هایی کافی است جمهوری خواهان چند رای اضافی به دست آورند. ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا موفقیت اشکار جمهوری خواهان قطعی شود. این احتمال هم وجود دارد چند روزی طول بکشد تا رقابت ها در آریزونا، پنسیلوانیا و نوادا به پایان برسد.در ارتباط با جورجیا، این احتمال وجود دارد که رقابت ها تا دسامبر به طول انجامد البته در شرایطی که هیچ نامزدی 50 درصد رای لازم را از آن خود نکند.

با این همه پیش از کارزار نشانه های بسیاری از پیروزی آشکار جمهوری خواهان وجود داشت. این حزب با سرعت در کارولینای شمالی، فلوریدا و اوهایو پیروز خواهند شد.در نیوهمپشایر نیز رقابت ها می تواند نزدیک باشد حتی اگر دموکرات پیروز این ایالت شوند. ویسکانسین طبیعتا تا شب در اختیار جمهوری خواهان قرار خواهد گرفت همزمان این احتمال وجود دارد که یک سری از مناطق مهم در جنوب شرق نیز به سان کارولینای شمالی و ویرجینیا به ستون جمهوری خواهان تبدیل شوند. از همین رو احتمال پیروزی دموکرا تها در ایالت های محوری حتی با شمارش کندتر آرا، احتمالی است ضعیف.

سهم دموکرات ها در سنا؟

سناریوی دوم، پیروزی دموکرات ها است. دموکرات ها اگر بتوانند چند کرسی اضافی تر از پنج کرسی را از آن خود کنند، حس خوبی خواهند داشت حتی اگر جدول امتیازی نشان دهد که جمهوری خواهان کرسی های بیشتری را به خود اختصاص داده و مجلس نمایندگان را از آن خود کرده اند. با توجه به این حقیقت که نتایج نظرسنجی های در هفته های اخیر از افزایش محبوبیت جمهوری خواهان حکایت دارد، این احتمال مطرح است که استقبال کم تر از جمهوری خواهان در قیاس با آنچه درباره محبوبیتشان رسانه ای شده، پیروزی برای دموکرات ها قلمداد شود.

 بازپس گیری سنا نیز برای دموکرات ها یک پیروزی است.ناظران بر این باورند که اگر دموکرات ها بتوانند نامزدهای جمهوری خواه برای فرمانداری پنسیلوانیا و آریزونا را به عقب برانند، می توانند پیروزی را به نام خود ثبت کنند. شاید برای دموکرات ها کافی باشد تا نیمه پر لیوان را بنگرند مشروط بر ان که این حزب نیز شکست های مجلس نمایندگان را نادیده گرفته و با اجتناب از رقابت های نزدیک و شرم آور در ایالت ها و مناطق آبی وجهه خود حفظ کند. زمان زیادی طول می کشد تا مشخص شود که دموکرات ها در مسیر یک پیروزی قرار دارندذ یا نه.اگر دموکرات ها بتوانند در ایالت هایی مانند اوهایو، ویسکانسین و کارولینای شمالی در رقابت نزدیک با جمهوری خواهان قرار بگیرند و رقابت های کلیدی در ساحل شرقی برگزار کنند، امیدوارترخواهند شد

دموکرات ها می توانند تاریخ ساز شوند؟

سناریوی سوم را می توان در قاب بازی جمهوری در میذانی لغزنده تبیین کرد.در این باره آرای رای دهندگانی که هنوز تصمیم نگرفتند، تعیین کننده است. این گروه فارغ از احساسشان نسبت به احزاب ممکن است به نفع جمهور خواهان به میدان بیایند یا به ضرر این جریان. در چنین شرایطی این احتمال نیز وجود دارد که رای دهندگان جوان، رنگین پوست و اسپانیایی تبارها در خانه بمانند. حال اگر جمهوری خواهان در سرازیری سقوط قرار بگیرند، نشانه های شکستشان همان سه شنبه آشکار خواهد شد. پس در یک طرف سناتور مارکو روبیو و فرماندار ران دسنتیس در فلوریدا؛ ایالتی که آرا به سرعت شمارش می شوند، پیروز خواهند شد و در طرف دیگر ممکن است اعضای امن دموکرات مجلس نمایندگان در فلوریداری جنوبی به پیروزی دست یابند. طبیعتا جمهوری خواهان در شمال به راحتی مناطق کلیدی را در ویرجینیا و کارولینای شمالی از آن خود می کنند با این هم هر اندازه به سوی ایالت های آبی خواهیم رفت، ورق برمی گردد.​

سناریوی آخر غافلگیری دموکرات ها است که می تواند شبی عجیب را برایشان رقم بزند.با لحاظ کردن نتایج نظرسنجی ها تصور چنین رخدادی دور از ذهن است. با این همه نارضایتی ها در ایالت هایی چون ویسکانسین، اوهایو و کارولینای شمالی ممکن است ورق را برخلاف خواست جمهوری خواهان برگرداند. با توسل به اسناد تاریخی، دلیل مشخص مبنی بر توضیح پیروزی احتمالی دموکرات ها در مجلس نمایندگان و سنا وجود ندارد یا ارائه آن سخت است. بالاخص آن که بایدن از محبوبیتی کم تر از 40 درصد برخوردار است.

به لحاظ تاریخی حزب چنین رئیس جمهوری با این این میزان محبوبیت کنترل کنگره را از دست می دهد. با این همه شاید شاهد رخدادی غیر معمول در تاریخ آمریکا باشیم بالاخص آن که قطب بندی های حزبی به شکلی افراطی عمیق تر شده است. بسیاری از رای دهندگان دموکرات تصور می کنند دموکراسی در خطر است و در مقابل برخی دیگر از تصمیم دیوان عالی در باب لغو حق سقط جنین خشمگین هستند. این رویکرد صفر و صدی تعیین کننده نخواهد بود چرا که برخی از همین رای دهندگان خشمگین ممکن است به جمهوری خواهان رای دهند و برخی از مخالفان بایدن اصلا در کارزار حاضر نشوند. پس باید سطح مشارکت رای دهندگان تحصیل کرده در ایالت های کلیدی را هم  لحاظ کرد؛ حضور این قشر پای صندوق های رای می تواند شانسی برای حزب رئیس جمهور باشد.