به گزارش اکوایران، مقامات دولت بایدن از تلاش‌ها برای احیای برجام در راستای منافع ملی ایالات متحده دفاع می‌کنند. از دیدگاه آن‌ها از جمله منافع ناشی از توافق با ایران، ایجاد نوعی صلح نسبی در منطقه خاورمیانه است که باعث می‌شود سیاست گردش به شرق و مهار چین با فراغ بال بیش‌تری پیگیری شود. فارن پالیسی با انتشار یادداشتی این استدلال را مورد پرسش خود قرار داده است:

تصور می‌شود احیای برجام ضمن این‌که برنامه اتمی ایران را محدود می‌کند، دست ایالات متحده را برای مواجهه با چین در حوزه هند-آرام باز می‌کند. اما باید در نظر داشت که چنین توافقی ممکن است در عمل تأثیرعکس داشته باشد. از قضا به نظر می‌رسد این اتفاق می تواند معادلات را هم در خلیج فارس و هم در حوزه هند-آرام به ضرر آمریکا تغییر دهد و در عین حال دست چین را برای نفوذ بیشتر در خلیج فارس باز کند.

سال‌ها برخورد با ایران از طریق تحریم‌های بین‌المللی این کشور را هم از لحاظ دیپلماتیک و هم اقتصادی به گونه‌ای تحت فشار قرار داد که این کشور را به سمت دیگر دولت‌های غیرلیبرال مانند چین هدایت کرده است. چین در این سال‌ها به بهترین شریک تجاری، بهترین خریدار نفت و بزرگ‌ترین سرمایه گذار در صنایع ایران بدل شده است. درحالی که همکاری‌های نظامی ایران و چین به مانند دوران خوش دهه 80 و 90 میلادی نیست، امّا دو کشور همواره مبادلات نظامی داشته و مانورهای مشترک نظامی برگزار می‌کنند.در ژانویه امسال برای مثال تعداد 11 شناور ایرانی، 3 شناور روسی و 2 شناور چینی در شمال اقیانوس هندگرد هم آمدند و تعدادی تمرین تاکتیکی و توپخانه‌ای انجام دادند. هم زمان چین نیز به طور فعال از از برنامه موشکی بالستیک و کروز ایران حمایت می‌کند.

با وجود این‌که روابط ایران و چین هم محدودیت‌های خودش را دارد، هردو از هر فرصتی برای مخالفت با آمریکا استقبال می‌کنند. اما روابط نزدیک چین با عربستان سعودی و امارات متحده عربی، رقبای منطقه‌ای ایران، باعث شده است چین رویکرد متعادل‌تری در خلیج فارس پیش بگیرد. برای مثال زمانی که ایران و چین قرارداد 25 ساله‌ای به ارزش 400 میلیارد دلار امضأ کردند، پکن تعمداَ سعی کرد این قرارداد را به شکل بیش از حدی پراهمیت جلوه ندهد. روابط دیپلماتیک ایران و چین نیز عموماَ در سطح سفرا باقی مانده، در حالی که روابط با ریاض و ابوظبی در سطوح بسیار بالاتری، مثل اعضای ارشد حزب کمونیست، بوده اند.

چین در روابطش با ایران از لحاظ اقتصادی و دسترسی دست بالا را دارد و در عوض نیز علی‌رغم تحریم‌ه،ا نفت ایران را با تخفیف قابل توجهی می‌خرد که پول آن می‌تواند برای ایران حیاتی باشد. چین همچنین سرمایه‌گذاری‌های مورد چالشی در معادن و سیستم‌های حمل‌ونقل ایران می‌کند. این اقدامات دسترسی بیش از حدی به منابع نفت و گاز ایران به آن‌ها می‌دهد، دسترسی‌ای که چین برای تقاضای بی‌انتهای خود به سوخت به آن نیاز دارد. چین همجنین ارزش دسترسی ایران به راه های عمده دریایی را نیز می‌داند و مایل به بهره‌برداری از آن است.