به گزارش اکوایران؛ اواخر دی ماه 1399 وزارت راه و شهرسازی تصمیم گرفت تا طرح مدیریت یکپارچه پایانه‌‌‌های مرزی را به منظور یکپارچه سازی پایانه های مرزی اجرایی کند؛ طرحی که لازمه اجرایی شدن آن مدیریت واحد و تهیه یک سند بالادستی بود؛ این سند با عنوان یکپارچه‌سازی هوشمند پایانه‌‌‌های مرزی پیشنهاد شد. به گفته فعالان اقتصادی در پایانه‌‌‌های مرزی دستگاه‌های متعددی حضور دارند که هر یک طبق وظایف خود، به انجام امور مشغولند؛ اما هر یک به صورت منفک و جداگانه به ماموریت‌‌‌های واصله که از مرکز دریافت می‌کند، عمل می‌کنند؛ نتیجه این ناهماهنگی‌‌‌ها، کندی اجرای فرآیندها در مرزها بود. مشکلی که برای برطرف کردن آن سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌‌‌ای کشور ملزم به تهیه سامانه جامع مرزها شد تا به این طریق از اطلاعات کامیون و راننده یکبار اخذ شود.  

حال غلامحسین شافعی رئیس اتاق بازرگانی ایران در چهل‌وسومین نشست هیات نمایندگان اتاق مشهد با اشاره به اینکه نبود مدیریت واحد مرزی بزرگ‌ترین چالش گمرکات کشور محسوب می شود عنوان کرد: این مسئله، به‌عنوان یک چالش در اواخر دولت دوازدهم مورد اقدام قرار گرفت و مقرر بود یکی از نهادهای متولی در مرز، راهبری امور را عهده‌دار شود، اما تاکنون نتایج ملموسی را در این خصوص شاهد نبوده‌ایم.

به گفته شافعی، عدم رسیدگی به زیرساخت‌های عمومی مرزها، یکی دیگر از مسائل و مشکلات موجود در مبادی کشور است. در این زمینه اقداماتی انجام شده؛ اما کافی به نظر نمی‌رسد.

فراهم کردن زیرساختهای ترانزیتی

در ادامه این نشست رییس اتاق بازرگانی ایران به فراهم نبودن زیرساختهای ترانزیتی در کشور اشاره کرد و افزود: ما مدعی آن هستیم که با گشایش‌های ناشی از عضویت در اتحادیه اوراسیا و کشورهای عضو پیمان شانگهای و همچنین افزایش مبادلات با همسایگان، رونقی در بخش تجارت و ترانزیت کشورمان رقم خواهد خورد، اما این نکته را باید در نظر گرفت که برای رسیدن به این هدف ابتدا باید زیرساخت‌های لازم را برای تحقق این مهم فراهم شود.

رئیس اتاق ایران با بیان اینکه رئیس‌جمهور روسیه در سفر اخیرش به ایران خواستار راه‌اندازی راه‌آهن رشت- آستارا شد، افزود: رئیس اتاق مسکو نیز در سفر چند روز پیش خود به ایران، به دنبال آن بود که مسیری مطمئن از ایران به‌منظور رفت‌وآمد کالاهای روسیه فراهم کند. این فرصتی طلایی برای ایران به شمار می‌آید؛ اما نکته این است که متأسفانه ما امکانات لازم برای استفاده از این ظرفیت را در اختیار نداریم و در مقابل، کشورهای اطرافمان هوشمندانه در پی ایجاد فرصت و موقعیت و امکانات لازم هستند تا مسیرهای ترانزیتی خود را تقویت و تثبیت کنند.